نویسندگان:

¹کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه یزد، یزد، ایران

²دانشیار دانشکده الهیات یزد، یزد، ایران

چکیده فارسی: «حضانت مشترک» که به معنای نوع خاصی از مشارکت والدین در حضانت فرزندان پس از طلاق و جدایی است، راهکاری برای حل چالش‌های والدین و فرزندان پس از طلاق در برخی کشورهای نظام حقوق عرفی، ارائه شده است. ازآنجا‌که مطالب مربوط به «حضانت مشترک» در منابع حقوقی آمریکا دقیق‌تر است و این حکم از طریق تأثیر قوانین عرفی انگلستان، حتی به کشوری اسلامی چون مالزی راه‌‌ یافته است، در این تحقیق به شیوۀ تطبیقی با مراجعه به قوانین، منابع حقوقی کشورهای آمریکا، انگلستان و مالزی و تحقیقات اجتماعی و روان‌شناختی در زمینۀ «حضانت مشترک»، به بررسی و تبیین ماهیت این حکم پرداخته شده است. به سبب تمایز مفهوم حضانت در حقوق ایران با دیگر نظام‌های حقوقی یادشده و نبودن حکم حضانت مشترک در قوانین ایران، با مروری بر قوانین حضانت در ایران و مبانی فقهی مسئلۀ حضانت، امکان اجرایی‌کردن قوانین «حضانت مشترک» در ایران ارزیابی شده است. در پرتو بررسی «حضانت مشترک» روشن می‌شود «حضانت فیزیکی مشترک» منع شرعی و قانونی ندارد و با اعمال تغییرهایی در حوزۀ مسائل و مفاد مرتبط با «حضانت قانونی مشترک» امکان پیاده‌سازی الگوی آن در قوانین ایران وجود خواهد داشت.

A Feasibility Study of Joint Custody within the Iranian Legal System considering US, UK, and Malaysian Law

English Abstract: " Joint custody, which allows parents to share responsibility for their children after divorce, addresses challenges faced by parents and children in certain common law countries. Given that US legal sources provide more precise information on joint custody and that British common law has influenced some Islamic countries, such as Malaysia, we adopt a comparative approach by referencing the laws and examining legal sources from the US, the UK, and Malaysia. This includes reviewing social and psychological research on joint custody to clarify the nature of this ruling. In contrast, Iranian law treats custody differently from these legal systems, and joint custody is not currently recognized in Iran. Therefore, we analyze Iranian custody law and its jurisprudential foundations to assess the feasibility of implementing joint custody in Iran. The study finds that joint physical custody is neither religiously nor legally prohibited in Iran. With modifications to legal provisions concerning joint custody, it could potentially be incorporated into Iranian law. .