نویسندگان:
بیتا محسنی مقدم1 .1روان‌شناسی عمومی، گروه روان‌شناسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده فارسی: هدف این پژوهش مقایسه میزان اثربخشی گروه درمانی رفتاری ـ ارتباطی، معنوی ـ دینی اسلاممحور و تلفیقی بر احساسات مثبت زنان با تجربه دلزدگی زناشویی بود. پژوهش نیمهتجربی با طرح پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل بود. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺁﻣﺎﺭﻱ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ شامل تمام ﺯﻧﺎﻥ متأهل ﻣﺮﺍﺟﻌﻪﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻪ درمانگاهها و مراکز مشاوره ﺳﻄﺢ ﺷﻬﺮ تبریز بود که در زمستان و بهار سال 97 ـ 6 بهمنظور ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ کمکهای ﺗﺨﺼﺼﻲ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻲ و ﺯﻧﺎﺷﻮﻳﻲ به این مراکز مراجعه کرده بودند. دربارۀ انتخاب نمونه تحقیق، لازم بهذکر است که از میان افراد واجد شرایط بعد از اجرای پرسشنامه دلزدگی زناشویی در مرحله غربالگری اولیه، 48 نفر از زنانی که در این پرسشنامه نمرههایی ببیشتر از میانگین بهدست آوردند بهشیوه نمونهگیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب، و ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ در سه ﮔﺮوه آزﻣﺎﻳﺶ و ﻳﻚ ﮔﺮوه ﻛﻨﺘﺮل ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺷﺪﻧﺪ. گروههای آزمایشی طی هشت جلسه تحت مداخلات جداگانهای قرار گرفتند و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفت. ابزار این پژوهش شامل مقیاس دلزدگی زناشویی و پرسشنامه احساسات مثبت بود. برای تجزیهوتحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس یکراهه استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بین میانگین نمرههای گروههای مورد مقایسه در متغیر احساسات مثبت در پسآزمون تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p). در مجموع، نتایج نشان داد که درمان تلفیقی نسبت به درمانهای رفتاری ـ ارتباطی و معنوی ـ دینی تأثیر بیشتری بر احساسات مثبت نسبت به همسر دارد.
A Comparison of the Impact of Behavioral-Communicational, Islam-Oriented Spiritual-Religious and Integrative Group Therapies on the Positive Emotions
English Abstract: This study was aimed at comparing the impact of behavioral-communicational, Islam-oriented spiritual-religious and integrated group therapies on the positive emotions of women with marital boredom experience. This is a quasi-experimental research with a pretest-posttest design and a control group, and its statistical population included all the married women who had referred to the clinics and counseling centers in Tabriz, Iran in the winter and spring of 2017-2018 to receive specialized assistance on their familial and marital problems. After the administration of the marital boredom questionnaire, a sample of 48 women was selected from among the eligible individuals in the initial screening stage who had received higher than average scores using the purposive sampling method. Then they were put in 3 experimental groups and 1 control group. The experimental groups underwent separate interventions in eight sessions, and the control group was placed on a waiting list. The data collection instruments included the Marital Boredom Scale and the Positive Emotions Questionnaire. One-way analysis of covariance was used to analyze the data. The results of analysis of covariance showed a significant difference between the mean scores of the compared groups in positive emotions variable in the post-test stage (p < 0.05). Overall, the results revealed that integrative group therapy has greater effect on positive emotions towards husbands than behavioral-communicational and Islam-oriented spiritual-religious group therapies.