نویسندگان:

فاطمه علی پور¹ ، آرش شهبازیان خونیق² ، سیاوش شیخعلی زاده³ ، ابراهیم آناهید⁴ ، علی اصغر محمدیان قریبه⁵ ، محمد رشبری دیباور⁶ .

¹دانشجوی دکترا روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران

²کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران

³استادیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران

⁴دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

⁵کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

⁶کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران

چکیده فارسی: خودکشی، عملی عمدی است که باعث مرگ فرد می‌شود. پژوهش حاضر با هدف متمایز ساختن دانشجویان با احتمال بالا و پایین خودکشی از یکدیگر، بر اساس مؤلفه‌های هوش اخلاقی، ذهن آگاهی و اعتیاد به تلفن همراه انجام شد. روش پژوهش حاضر علی- مقایسه‌ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 98-1397 بودند که تعداد 492 نفر از آن‌ها با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های هوش اخلاقی لنیک و کیل، پنج عاملی ذهن آگاهی بائر و همکاران، اعتیاد به تلفن همراه سواری و مقیاس احتمال خودکشی کال و گیل استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 22-spss و آزمون‌ تحلیل تشخیصی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌های تجزیه تابع تشخیص، منجر به یک تابع تشخیص معنادار شد که طبق این تابع مؤلفه عمل با آگاهی و اعتیاد به تلفن همراه دارای بالاترین توان تمایز بودند. مؤلفه‌های بعدی متمایزکننده گروه‌ها به ترتیب مؤلفه‌های درستکاری، عدم قضاوت، بخشش، توصیف، دلسوزی و مشاهده بودند. همچنین نتایج تجزیه تابع تشخیص نشان داد که اکثر دانشجویان با احتمال خودکشی بالا با بالاترین درصد تشخیص (5/81 درصد) به‌درستی از دیگر دانشجویان متمایز شده‌ بودند و 6/80 درصد از افراد دو گروه طبق تابع به‌دست‌آمده به‌طور صحیح مجدداً طبقه‌بندی‌شده بودند. نتایج این طبقه‌بندی مجدد نشانگر توان متغیرهای مذکور در تمایز میان دانشجویان دارای سطوح مختلف احتمال خودکشی بود.

کلمات کلیدی: ذهن آگاهی ، هوش اخلاقی ، اعتیاد به تلفن همراه ، احتمال خودکشی .

Discriminative Role of Moral intelligence, Mindfulness and Cell Phone Addiction in Suicide Probability among students

English Abstract: Suicide is a deliberate act that causes a person to die. The aim of this study was to discrimination of students with high and low suicide probability based on components moral intelligence, mindfulness and cell phone addiction. The method of this study was causal-comparative. The population consisted of all male and female students studying at Tabriz university in the 2018-2019 academic year that, 492 students were selected by multistage cluster sampling method. For data collection from the Lennick and Kiel moral intelligence, five facet mindfulness questionnaire (FFMQ), Savari cell phone addiction and suicide probability scale (SPS), were used. Data were analyzed using statistical test discriminant analysis. The results of the discriminant analysis, leading to a significant recognition function that according to this function acting with awareness and cell phone addiction had the highest ability to differentiate between two groups of students. Subsequent distinctive components the groups, were honesty, nonjudging of inner experience, forgiveness, describing, sympathy and observing. Also, the results of the discriminant analysis showed that all students with high suicide probability were correctly discriminated from other students with the highest percentage of detection (81/5%) and 80/6% of the two groups' students were properly classified according to the obtained function. The results of this reclassification indicated the ability of these variables in discriminating between students with different suicide probability levels.