نویسندگان:

محسن ایمانی¹ ، علی قاسمی² ، علیرضا صادق زاده³ ، محمد سعیدی مهر⁴ .

¹دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

²دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران. مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد پارسیان.

³استادیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

⁴استاد دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

چکیده فارسی: چکیده
تربیت اخلاقی یکی از مهم ترین وجوه تربیت به شمار می آید. دیدگاه های بسیاری در این زمینه عمدتا بر پرورش جنبه عقلانی توجه کرده اند و کمتر به جنبه های دیگر پرداخته اند. دیویی در قرن بیستم با نگاهی متفاوت - زیبایی شناسانه - به امر تربیت اخلاقی پرداخت. بعد از او نیز مباحث فراوانی درباره این دیدگاه مطرح شد و پیروان عمل گرایی به بسط این دیدگاه مبادرت ورزیدند. در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی به واکاوی این دیدگاه می پردازیم. نتایج نشان می دهد که جنبه زیبایی شناسی رفتار اخلاقی کودکان از دو جهت قابل بررسی است: 1- تولید و خلق رفتار (اجرای هنرمندانه) 2- فعالیت زیباشناسانه که به عمل فهم و لذت مربوط است. بر این اساس «دیویی» معتقد است که تجربه اخلاقی شامل این دو بخش به طور همزمان است و در واقع، تجربه اخلاقی یک تجربه هنری- زیبایی شناختی است و نتیجه کاربرد آن در تعلیم و تربیت و به ویژه تربیت اخلاقی رشد و شکوفایی حساسیت، همدلی، ادراک و عمل اخلاقی در دانش آموزان است.

کلمات کلیدی: زیبایی‌شناسی ، عمل‌گرایی ، واژگان کلیدی: تربیت اخلاقی .

Explanation and Analysis of Moral Education from Aesthetics Viewpoint with Emphasis on Thinkers ideas of Pragmatism

English Abstract: Abstract Moral education is one of the most important aspects of education. The primary focus has been on the rational aspects of moral education and less attention is given to other aspects. In the 20th century, Dewey has analyzed moral education in terms of aesthetic approach. Later, many discussions raised and his approach was expanded by pragmatic proponents of the approach. In this article, using a descriptive-analytical approach we intend to analyze the aesthetic viewpoint. The results indicate that the aesthetic aspects of child’s moral behavior can be described in two ways: (1) behavior generation (artistic performance), and (2) aesthetic behavior related to the act of understanding and desire. Similarly, Dewey believes that the moral experience includes both aspects simultaneously and a moral experience is an art-aesthetic experience. The consequences of the application of this theory in education and especially in moral education will be the development of sensitivity, empathy, perception and moral practice students.