نویسندگان:

بیژن عبدالهی¹ ، محمدرحیم روشن² ، الهام سیفی³ ، ژیلا نوکانی⁴ ، زهرا بنی‌جمالی⁵ .

¹دانشیار مدیریت آموزشی، گروه مدیریت آموزشی، دانشکدۀ مدیریت، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

²دانشگاه خوارزمی تهران

³دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران

⁴دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران

⁵اداره آموزش و پرورش شهرستان پاکدشت

چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین آموزش کارآفرینانه معلم (اهداف، محتوا، ضرورت، شیوه و محیط آموزشی) با روحیه کارآفرینانه دانش‌آموزان متوسطه شهر تهران اجرا شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری همه معلمان و دانش‌آموزان متوسطه شهر تهران بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای تعداد 100 معلم و 400 دانش‌آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه استاندارد شده روحیه کارآفرینی دانش‌آموز و پرسشنامه محقق ساخته آموزش کارآفرینی معلم استفاده شد. از روش‌های ضریب همبستگی پیرسون، t مستقل و تک متغیره و تحلیل واریانس یک طرفه به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها حاکی از آن بود که بین آموزش کارآفرینانه، ضرورت آموزش کارآفرینانه، محتوای آموزش کارآفرینانه، محیط آموزش کارآفرینانه، شیوه‌های آموزش کارآفرینانه با روحیه کارآفرینی دانش‌آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت و تنها مؤلّفه اهداف آموزش کارآفرینانه با روحیه کارآفرینی دانش‌آموزان رابطه معناداری پیدا نکرد؛ وضعیت آموزش کارآفرینی معلمان و روحیه کارآفرینی دانش‌آموزان و ابعاد آن‌ها در سطح نسبتاً مطلوبی قرار داشتند؛ جنسیّت بر میزان روحیه کارآفرینی‌دانش‌آموزان تأثیر دارد و میانگین نمره دانش‌آموزان پسر بیش‌تر از دانش‌آموزان دختر است؛ در روحیه کارآفرینی دانش‌آموزان رشته‌های مختلف (ریاضی، انسانی، تجربی) تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلمات کلیدی: روحیه کارآفرینی ، آموزش کارآفرینانه ، محیط کارآفرینی ، محتوای آموزش کارآفرینی ، روش‌های آموزش کارآفرینی .

The Relationship between the Teachers’ Entrepreneurial Training (objectives, content, necessity, method and context of training) and the High school Students\' Entrepreneurship Spirit

English Abstract: The current study aimed at investigating the relationship between the teachers’ entrepreneurial training and high school students\' entrepreneurship spirit. The research method was descriptive-correlational. The statistical population of the study consisted of all the teachers and high school students in Tehran. Using multi-stage stratified sampling, 100 teachers and 400 students were selected as the sample of the study. To collect the data, the standard entrepreneurship spirit questionnaire for the students and a researcher-made questionnaire for measuring the teachers’ entrepreneurship training were used. The obtained data was analyzed by applying both descriptive and inferential statistics such as Pearson correlation coefficient, independent and matched t-test and one-tailed variance analysis. The results revealed a significant positive correlation between entrepreneurial training, its necessity, educational content, educational context, as well as educational methods and the students\' entrepreneurship spirit. However, the only factor which did not correlate with the students\' entrepreneurship spirit was the objectives of entrepreneurial training. Moreover, the results demonstrated the partially optimal status of the teachers’ entrepreneurial training, the students\' entrepreneurship spirit and their dimensions. The findings also emphasized on the influence of the students\' gender on their entrepreneurship spirit. The mean for boys turned out to be higher than that of the girls. Additionally, no significant difference was found among the students\' entrepreneurship spirit in terms of their major in high school (mathematics, empirical sciences, and humanities). Finally, considering the relevant literature and the findings of the current study, some solutions are suggested in order to enhance the students\' entrepreneurship spirit.