چکیده فارسی: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش انگیزش تحصیلی (درونی و بیرونی)، خودکارآمدی تحصیلی و رویکردهای مطالعه(عمیق، سطحی و راهبردی)در پیشرفت ریاضی دانش‌آموزان است. بدین منظور پژوهش حاضر با روش همبستگی انجام شد و از میان 1232 دانش‌آموز پایه‌های دوم، سوم و چهارم رشته‌های ریاضی و علوم تجربی شهر قاین 310 دانش‌آموز(155 دختر، 155 پسر و144 دانش‌آموز ریاضی، 166 دانش‌آموز تجربی) به صورت تصادفی و با روش خوشه‌ای چند مرحله‌ای به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های انگیزش تحصیلی هارتر، خودکارآمدی تحصیلی مورگان- جینکز و رویکردهای مطالعه استفاده شد. اطلاعات مربوط به پیشرفت ریاضی(نمره ریاضی ترم قبل) نیز جمع‌آوری شد. اعتبار سازه‌ای این پرسشنامه‌ها به روش تحلیل عاملی با چرخش واریماکس انجام شد و ضرایب آلفای کرونباخ نشان از همسانی درونی مؤلّفه‌های آن‌ها داشت. داده‌ها با روش‌های آماری مدل‌یابی معادلات ساختاری و همبستگی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل نشانه آن بود که خودکارآمدی تحصیلی و پس از آن انگیزش درونی بالاترین نقش را در پیشرفت ریاضی داشتند، به‌علاوه مقدار جالب توجهی از اثر خودکارآمدی و انگیزش درونی بر پیشرفت ریاضی با واسطه رویکردها به‌ویژه رویکرد عمیق انجام می‌شود.
The role of educational motivation, self-efficacy, and study approaches in mathematics achievement
English Abstract: To explore the relationship between both internal and external motivation, self-efficacy, and superficial, deep, and strategic approaches in studying with mathematics achievement, a cluster sample of 310 high school students was selected and the needed data collected from them. The instruments used to measure self-efficacy, and motivation, were all tested for internal consistency. Math achievement was assumed to be shown by the previous term\'s math score. Data analysis showed that self-efficacy, and then internal educational motivation, play the highest roles in math achievement. Furthermore, the study approach, especially the deep approach, acted as a mediator.