نویسندگان:
نسیم حسین قربان1 .1روان‌شناسی عمومی، گروه روان‌شناسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده فارسی: هدف این پژوهش مقایسه اثر بخشی درمان شناختی رفتاری و درمان پذیرش و تعهد بر تنظیم هیجانی و خودکارامدی زنان مبتلا به اضطراب اجتماعی شهر تهران بود. این پژوهش از نوع آزمایشی و طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل همراه با پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری حدود 1000 زن 35 ـ 25 ساله دارای اضطراب اجتماعی است که در سال 96 ـ 1395 به خانههای سلامت شهر تهران مراجعه کرده بودند. از طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای و با توجه به نمره برش پرسشنامه‌ها، ملاکهای ورود و خروج و مصاحبه ساختاریافته بهمنظور تشخیص قطعی اضطراب اجتماعی، تعداد 45 زن انتخاب و به‌طور تصادفی در سه گروه (درمان شناختی رفتاری، درمان پذیرش و تعهد و کنترل) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش عبارت است از مصاحبه ساختار یافته، سیاهه اضطراب اجتماعی کانور (2000)، پرسشنامه تنظیم هیجانی (2001) و پرسشنامه خودکارامدی شرر (1982). هر یک از گروه‌های آزمایش دوازده جلسه تحت درمان شناختی رفتاری و درمان پذیرش و تعهد قرار گرفتند. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد هر دو درمان در بهبود تنظیم هیجانی و خودکارامدی موثر بوده است (p<0/01)؛ ولی درمان پذیرش و تعهد در مقایسه با درمان شناختی رفتاری در افزایش تنظیم هیجانی و خودکارامدی در پس‌آزمون و پیگیری برتری داشته است (p<0/01)؛ بنابراین درمان پذیرش و تعهد در بهبود مشکلات روانشناختی زنان و همچنین ارتقای سلامت روان آنان کمک بسزایی کرده است.
A Comparison of the Impact of Cognitive-Behavioral Therapy and Acceptance and Commitment Therapy on the Emotional Regulation and Self-Efficacy of Women with Social Anxiety
English Abstract: The purpose of this study was to compare the effectiveness of cognitive-behavioral therapy and acceptance and commitment therapy on emotional regulation and self-efficacy of women with social anxiety in Tehran, Iran. This is an experimental research work with a posttest-pretest design, two experimental groups and a control group, and 3-month follow-up. The statistical population included about 1000 women aged 25-25 with social anxiety who had referred to health houses in Tehran in 2016-2017. Using cluster sampling and considering the cut-off score of the questionnaires, entry and exit criteria, and the structured interviews for the definitive diagnosis of social anxiety, 45 women were selected and randomly assigned to three groups (cognitive-behavioral therapy, acceptance therapy, and commitment and control). The data collection instruments were a structured interview, the Connor Social Anxiety Inventory (2000), the Emotional Regulation Questionnaire (2001), and the Scherer Self-Efficacy Questionnaire (1982). Each experimental group received twelve sessions of cognitive-behavioral therapy and acceptance and commitment therapy treatment. The data were analyzed by repeated measures ANOVA. The results showed that both therapies were effective in improving emotional regulation and self-efficacy (p<0.01); however, acceptance and commitment therapy was more effective than cognitive-behavioral therapy in enhancing emotional regulation and self-efficacy in posttest and follow-up stages (p<0.01). Therefore, acceptance and commitment therapy highly helped to improve the psychological problems and mental health of women.