نویسندگان:

زهره ظهوری زنگنه¹ ، سوزان امامی پور² ، آنیتا باغداساریانس³ .

¹دانشجوی دکتری روان‌شناسی عمومی، گروه روان‌شناسی، دانشکدۀ روا‌ن‌شناسی و علوم تربیتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

²دانشیار، گروه روان‌شناسی، دانشکدۀ روان‌شناسی و علوم تربیتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

³دانشیار، گروه روان‌شناسی، دانشکدۀ روان‌شناسی و علوم تربیتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف ارائۀ مدل پیش‌بینی امید براساس سبک‌های دلبستگی و چشم‌انداز زمان با میانجی‌گری تاب‌آوری روانی در دانشجویان صورت پذیرفت. روش پژوهش توصیفی-همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعۀ آماری پژوهش مشتمل بر کلیۀ دانشجویان کارشناسی دانشگاه‌های غیردولتی شهر تهران بود که در سال تحصیلی 1399-1398 به تحصیل اشتغال داشتند. نمونۀ آماری شامل 480 دانشجو (312 دانشجوی دختر و 168 دانشجوی پسر) بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامۀ سبک‌های دلبستگی (AAS)، پرسشنامۀ چشم‌انداز زمان زیمباردو (ZTPI)، مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و مقیاس امید مختص حیطۀ بزرگسالان (DSHS) بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل مسیر با نرم‌افزارهای SPSS و AMOS ویرایش 23 صورت گرفت. نتایج نشان داد سبک‌های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا، چشم‌انداز زمان و تاب‌آوری روانی با امید در دانشجویان همبستگی معنادار دارند (0/01>p). همچنین سبک‌های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا، چشم‌انداز زمان و تاب‌آوری روانی بر امید دانشجویان دارای اثر مستقیم معنادار هستند (0/01>p). علاوه‌براین، نتایج بوت‌استرپ مشخص کرد تاب‌آوری روانی در رابطۀ سبک‌های دلبستگی و چشم‌انداز زمان با امید دانشجویان دارای نقش میانجی‌گری معنادار است (0/01>p). درنهایت مدل از برازش مناسب برخوردار بود. با توجه به نقش میانجی معنادار تاب‌آوری روانی لازم است درمانگران و مشاوران با به‌کارگیری آموزش تاب‌آوری روانی، امید را در میان دانشجویان افزایش دهند.

کلمات کلیدی: سبکهای دلبستگی ، امید ، چشم انداز زمان ، تاب آوری روانی .

Model for Predicting Hope According to the Attachment Styles and Time Perspective with the Mediation Role of Psychological Resilience in the University Students

English Abstract: The objective of the current study was to develop a model for predicting hope in university students that takes into account the time perspective and attachment patterns, with psychological resilience serving as a mediator. The research method was descriptive-correlational and pathway analysis. The study’s statistical population comprised all undergraduate students at non-state universities in Tehran during the academic year 2019-2020. 480 students (312 females and 168 males) were selected through the clustered random sampling method to comprise the statistical sample. Adult Attachment Styles (AAS), Zimbardo Time Perspective Inventory (ZTPI), Connor-Davidson Resilience Scale (CD-RISC), and Adult Domain-Specific Hope Scale (DSHS) comprised the questionnaires that were implemented. The data analysis was conducted through pathway analysis via SPSS and AMOS version 23. The findings indicated that students' hope is significantly correlated with their psychological resilience, time perspective, and secure, avoidant, and ambivalent attachment styles (p<0.01). Moreover, secure, avoidant and ambivalent attachment styles, time perspective and psychological resilience have significant direct effect on the students’ hope (p<0.01). Furthermore, the results of the Bootstrap analysis indicated that psychological resilience plays a substantial mediating role in the relationship between attachment styles and time perspective (p<0.01). The model finally achieved a satisfactory fit. Taking the significant mediation role of psychological resilience, it is necessary for the therapists and consultants to increase the students’ hope through training psychological resilience.