نویسندگان:

سارا محمدی¹ ، فرج اله رحیمی² ، مهدی نداف³ .

¹دانشیار گروه مدیریت، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه شهید چمران اهواز. اهواز، ایران

²دانشیار گروه مدیریت، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه شهید چمران اهواز. اهواز، ایران

³دانشیار گروه مدیریت، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه شهید چمران اهواز. اهواز، ایران

چکیده فارسی: هدف: امروزه ارزشمندترین سرمایه سازمان­ها، سرمایه انسانی است و تعالی سازمان در گرو سرمایه انسانی است. در این راستا تعلق شغلی و سازمانی کارکنان، به موضوع مورد بحث جدی سازمان­ها و نهادهای تصمیم­گیرنده تبدیل شده است. هدف این مطالعه ارزیابی تعلق شغلی و سازمانی کارکنان و اعضای هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز و تبیین پیامدهای آن می­باشد. روش پژوهش: این پژوهش از نظر استراتژی؛ یک مطالعة پیمایشی- توصیفی و از نظر هدف؛ یک پژوهش کاربردی توسعه­ای، از نظر محیط و ابزار جمع­آوری داده­ها پژوهش میدانی و پرسش نامه­ای محسوب می­شود. جامعه آماری پژوهش کارکنان و  اعضای هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز (1905 نفر) می­باشد که 320 نفر از آنها به روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. گردآوری داده­ها با استفاده از پرسشنامه ­های استاندارد و معتبر و دارای روایی و پایایی؛ و تجزیه و تحلیل داده­ها از روش تحلیل مسیر  و با نرم افزار Smart PLS  انجام شد. یافته‌ها: در این مطالعه کاربردی، برای ارزیابی وضعیت موجود دانشگاه، میزان تعلق شغلی و سازمانی کارکنان و  اعضای هیات علمی دانشگاه، مورد سنجش قرار گرفت که نتایج نشان داد سطح تعلق شغلی کارکنان و  اعضای هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، بالاتر از میانگین (6/3)، و تعلق سازمانی آنها اندکی کمتر از میانگین (9/2) است. تفکیک دو گروه نشان داد، تعلق شغلی اعضای هیات علمی به­طور معناداری بالاتر از کارکنان بوده است. همچنین با تحلیل مبانی نظری و ادبیات موضوع و نیز با مشارکت  اعضای هیات علمی و کارکنان دانشگاه در پاسخ به پرسشنامه­های استاندارد، مهمترین پیامدهای تعلق شغلی و سازمانی در چهار دسته؛ پیامدهای فردی، شغلی، مدیریتی و سازمانی شناسایی و دسته­بندی گردید. شدت تاثیرگذاری تعلق شغلی و سازمانی بر این چهار دسته از پیامدها، بطور مفصل تبیین و تشریح شده و در پایان نیز پیشنهادهای کاربردی جهت بهبود و ارتقاء تعلق شغلی و سازمانی کارکنان و  اعضای هیات علمی دانشگاه ارائه شده است. نتیجه‌گیری: این مطالعه با تمرکز بر تعلق شغلی و سازمانی و پیامدهای آن، می­تواند به مدیران و متخصصین در توسعه منابع انسانی و ارتقاء شایستگی­ها و توانمندی­های آنها کمک نماید. شناخت پیآمدها و میزان تاثیرگذاری آنها می­تواند برای مدیران درک درستی از  بهبود بهره­وری و افزایش عملکرد کارکنان و اعضای هیات علمی ایجاد کند.

کلمات کلیدی: دانشگاه شهید چمران اهواز ، تعلق شغلی ، تعلق سازمانی ، پیامدهای تعلق .

Evaluation of Occupational and Organizational Engagement of Employees and Academic Staff Members of Shahid Chamran University of Ahvaz and Structural Analysis of its Consequences

English Abstract: Objective: Today, the most valuable capital of organizations is human capital, and the organizational Excellence depends on human capital and in this regard the occupational and organizational engagement of employees is becoming a hot topic among organizations and decision-making institutions. The purpose of this study is to evaluate the occupational and organizational engagement of employees and academic staff members in Shahid Chamran University of Ahvaz and to explain its consequences. Methods: This research in terms of strategy; A survey-descriptive study and in terms of purpose; A developmental applied research, and in terms of the environment and data collection tools, it is considered a field research and a questionnaire. The statistical population of the research is the employees and academic staff members of Shahid Chamran University of Ahvaz (1905 people), of which 320 people were selected by stratified random sampling. Collecting data using standard and valid questionnaires with validity and reliability; and data analysis was done by path analysis method and Smart PLS software. Results: In this applied study, to evaluate the current situation, the level of occupational and organizational engagement of university employees and academic staff members was measured and the results indicated the mean score of occupational engagement of the employees and academic staff members of Shahid Chamran University of Ahvaz is more than normal (3.6), and their organizational engagement is a little lower than normal (2.9). Separation of the two groups showed that the occupational engagement of academic staff members was significantly higher than that of employees. Also, by analyzing the theoretical foundations and the literature of the subject, as well as with the participation of employees and faculty members of the university in response to standard questionnaires, the most important consequences of occupational and organizational engagement in four categories; Individual, occupational, managerial and organizational consequences were identified. The intensity of the impact of occupational and organizational engagement on the four categories of outcomes has been explained in detail, and at the end, practical suggestions have been presented to improve and promote the occupational and organizational engagement of university employees and faculty members. Conclusion: This study can help managers and experts in developing human resources and improving their competencies and capabilities by focusing on occupational and organizational engagement and its consequences. Knowing the results and their effectiveness can provide managers with a correct understanding of improving productivity and increasing the performance of employees and faculty members.