نویسندگان:

¹دانش‌آموخته سطح 4 فقه و اصول، حوزه علمیه قم، قم، ایران

²دانش یار جامعه المصطفی العالمیه

چکیده فارسی: مسئله اصلی این پژوهش، بررسی چالش‌های موجود در تعیین زمان ولوج روح در جنین و نقش آن در تعیین احکام فقهی و قوانین کیفری مرتبط با سقط جنین است. ماهیت متافیزیکی روح و تعارض میان معیارهای شرعی و علمی، تعیین زمان دقیق ولوج روح را با دشواری مواجه ساخته است. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی و رویکرد تطبیقی، به دنبال واکاوی ملاک‌های شرعی و علمی ولوج روح در جنین است و از منابع فقهی، حقوقی و علمی بهره گرفته است. یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهد که معیارهای موجود در تشخیص زمان ولوج روح، اغلب مبتنی بر شاخص‌های زمانی یا مفاهیم انتزاعی هستند که قابلیت سنجش عینی ندارند. این پژوهش، «حرکت ارادی جنین» را به‌عنوان معیاری نوین و قابل سنجش برای تشخیص ولوج روح معرفی می‌کند که نشانه‌ای از تکامل عصبی و حضور روح در جنین است. درنتیجه، استفاده از معیار «حرکت ارادی جنین» می‌تواند ضمن حفظ سازگاری با اصول شرعی و یافته‌های علمی نوین، مبنای عینی‌تری برای تدوین قوانین کیفری دقیق‌تر و منصفانه‌تر در زمینه سقط جنین فراهم آورد و به هماهنگی بیشتر میان دیدگاه‌های شرعی و علمی در این حوزه منجر شود.

An Analysis of the Jurisprudential and Scientific Criteria for Ensoulment in the Fetus and Its Role in Determining Criminal Responsibility

English Abstract: Objective: This study aims to explore the challenges in determining the time of ensoulment in the fetus and its significance in shaping Islamic legal rulings and criminal law concerning abortion. The metaphysical nature of the soul, along with the conflict between jurisprudential and scientific criteria, makes it difficult to pinpoint the exact moment of ensoulment. Method: Using a descriptive-analytical method and a comparative approach, this study examines the religious and scientific benchmarks for identifying the time of ensoulment. The research draws upon jurisprudential, legal, and scientific sources. Findings: Findings indicate that existing criteria for diagnosing the moment of ensoulment often rely on chronological indicators or abstract notions that lack empirical measurability. This paper introduces the “voluntary movement of the fetus” as a novel and measurable criterion, suggesting it as an indicator of neurological development and the presence of the soul. Conclusion: The adoption of voluntary fetal movement as a criterion may offer a more objective basis for developing precise and equitable criminal laws regarding abortion. It also helps to bridge the gap between Islamic jurisprudential views and modern scientific findings in this field.