نویسندگان:

علی سعیدی¹ ، اسداله اسدی گرمارودی² ، حسن حاجی زاده اناری³ ، میرنادر میری⁴ .

²Farhangian University

³Farhangian University

⁴Farhangian University

چکیده فارسی: هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای ذهن‌آگاهی در رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی با هوش معنوی در بین دانشجو معلمان پسر دانشگاه فرهنگیان انجام گرفت. روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی و به لحاظ هدف کاربردی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجو-معلمان پسر پردیس چمران دانشگاه فرهنگیان در سال تحصیلی 1403-1402 در شهر تهران بودند. حجم نمونه 314 دانشجو-معلم بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی از بین گروه‌های آموزشی مختلف انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های پنج عاملی شخصیت (کوستا ومک‌کری، 1989)، ذهن‌آگاهی (رایان و براون، 2003) و هوش معنوی (کینگ، 2008) پاسخ دادند. در نهایت تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار لیزرل و روش مدل‌یابی معادلات ساختاری صورت گرفت. یافته‌ها: براساس یافته‌ها، وظیفه‌شناسی (26/0) و برون‌گرایی (38/0) با هوش معنوی رابطه مثبت (01/0 p<) و روان‌رنجوری (14/0-) با هوش معنوی رابطه منفی و معنادار (01/0 p<) دارد. همچنین رابطه ذهن‌آگاهی با هوش معنوی (04/0) مثبت و معنادار (01/0 p<) است و ذهن‌آگاهی بصورت معناداری رابطه وظیفه‌شناسی، برون‌گرایی، روان‌رنجوری و توافق‌پذیری با هوش معنوی را میانجی‌گری می‌کند (01/0 p<). نتیجه‌گیری: ویژگی‌های شخصیتی هم به‌طور مستقیم و هم به‌طور غیرمستقیم از طریق ذهن‌آگاهی بر هوش معنوی تاثیر دارد. بر این اساس، با تغییر یا تقویت آگاهی عاری از قضاوت افراد نسبت به وقایع براساس ویژگی‌های شخصیتی می‌توان میزان هوش معنوی را در افراد افزایش داد.

کلمات کلیدی: ذهن آگاهی ، ویژگیهای شخصیتی ، هوش معنوی ، مدل‌سازی معادلات ساختاری .

The Mediational Role of Mindfulness in Predicting Spiritual Intelligence based on Personality Traits of Farhangian University Students

English Abstract: Objective: This study explores the mediating role of mindfulness in the relationship between personality traits and spiritual intelligence among male student-teachers at Farhangian University. Method: The research method was descriptive-correlational, and in terms of purpose, it was applied. The statistical population included all male student-teachers at the Shahid Chamran Campus of Farhangian University during the 2023-2024 academic year in Tehran. The sample consisted of 314 student-teachers selected through random sampling from various departments. Participants completed the Five-Factor Personality Inventory (Costa & McCrae, 1989), the Mindfulness Questionnaire (Ryan & Brown, 2003), and the Spiritual Intelligence Questionnaire (King, 2008). Data analysis was performed using LISREL software and structural equation modeling (SEM). Results: The findings revealed that conscientiousness (0.26) and extraversion (0.38) had a positive and significant relationship with spiritual intelligence (p < 0.01), while neuroticism (-0.14) had a negative and significant relationship with spiritual intelligence (p < 0.01). Additionally, mindfulness showed a positive and significant relationship with spiritual intelligence (0.04, p < 0.01). Mindfulness significantly mediated the relationships between conscientiousness, extraversion, neuroticism, and agreeableness with spiritual intelligence (p < 0.01). Conclusion: Personality traits influence spiritual intelligence both directly and indirectly through mindfulness. Then, by changing or enhancing individuals’ non-judgmental awareness of events according to their personality traits, it is possible to increase their level of spiritual intelligence.

Keywords: mindfulness , personality traits , spiritual intelligence , structural equation modeling .