نویسندگان:
الهام سعیدی1 ، حسن صبوری مقدم2 ، تورج هاشمی3 .1گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز
2گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز
3گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز
چکیده فارسی:
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی رابطه هوش هیجانی و نشخوار خشم با پرخاشگری انجام گرفت.
روش: پژوهش حاضر به صورت توصیفی- همبستگی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه تبریز بود که 377 نفر از دانشجویان با روش نمونه گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های هوش هیجانی بار- اُن (1997)، پرخاشگری بأس و پری (1992) و نشخوار خشم سوکودولسکی و همکاران (2001) پاسخ دادند. یافته‌ها به روش رگرسیون چندگانه تحلیل گردید.
یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که هوش هیجانی و نشخوار خشم قادرند، بطور معنی دار تغییرات پرخاشگری را پیش‌بینی کنند که در این میان هوش هیجانی بطور منفی و نشخوار خشم بطور مثبت در تبیین پرخاشگری نقش داشتند. ضرایب بیانگر این بودند که هوش هیجانی با بالاترین مقدار (64/0-) سهم بیشتری در تبیین پرخاشگری دارد.
نتیجه‌گیری: مبتنی بر یافته‌ها می‌توان استنباط کرد که پرخاشگری از عوامل شناختی و مدیریت و کنترل هیجانات تأثیر پذیرفته و برای کنترل آن لازم است بر مهارت‌های شناختی و هیجانی تأکید شود.
Predicting the relationship between emotional intelligence and anger rumination with the aggression of Tabriz university students
English Abstract: Introduction: This research aimed to predict the relationship between emotional intelligence and anger rumination with aggression Method: The research was a correlation method. The population was all students of Tabriz University and 377 students were selected by multistage cluster sampling. They answered questionnaires of Bar-on emotional intelligence questionnaire (1997), Bass and Perry aggression questionnaire (1992), and Sukhodolsky et al. anger rumination questionnaire (2001). The data were analyzed by multiple regression. Results: Data analysis showed that emotional intelligence and anger rumination were able to significantly predict aggression changes, while emotional intelligence negatively and anger rumination had a positive role in explaining aggression. Beta coefficients indicated that emotional intelligence with the highest value (-0.64) had a greater role in explaining aggression Conclusion: Based on the findings, it can be deduced that aggression is influenced by cognitive and emotion management and control factors and it is necessary to emphasize cognitive and emotional skills.