نویسندگان:

¹گروه روان‌شناسی ، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

²استادیار، گروه روان‌شناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده فارسی: هدف پژوهش حاضر الگویابی ساختاری احساس شرم و گناه براساس سبک‌های دلبستگی با میانجی‌گری شفقت به خود در معلولان جسمی-حرکتی بود. پژوهش از نوع کاربردی و روش پژوهش همبستگی به شیوۀ مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری شامل معلولان جسمی-حرکتی حاضر در مراکز اقامتی افراد دارای معلولیت جسمی-حرکتی منطقۀ 17 و 18 شهر تهران در بهار 1400 بود. حجم نمونه در پژوهش حاضر 250 نفر بود که به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس دلبستگی بزرگسالان (ASQ)، پرسشنامۀ شفقت به خود (SCQ) و پرسشنامۀ عاطفۀ خودآگاه (SCAQ) بودند. تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری، به‌وسیلۀ نرم‌افزار SPSS و Amos ویرایش 23 صورت گرفت. نتایج نشان داد دلبستگی ایمن بر احساس شرم (0/05>p؛ 0/563- =­β) و گناه (0/05>p؛ 0/488- =­β) اثر مستقیم دارد. همچنین سبک دلبستگی اجتنابی بر احساس شرم (0/05>p ؛ 0/423 =­β) و گناه (0/05>p ؛   0/418=­β) دارای اثر مستقیم معنادار است. در ادامۀ سبک دلبستگی دوسوگرا بر احساس شرم (0/05>p؛0/425 =­β) و گناه (0/05>p؛ 0/519 =­β) اثر مستقیم معنادار داشت. درنهایت نتایج نشان داد شفقت به خود علاوه بر اثر مستقیم بر احساس شرم (0/05>p؛ 0/522- =­β) و گناه (0/05>p؛ 0/562- =­β)، در رابطۀ سبک‌های دلبستگی ایمن، دوسوگرا و اجتنابی با احساس شرم و گناه نیز نقش میانجی معنادار دارد. با توجه به نقش میانجی معنادار شفقت به خود، پیشنهاد می‌شود درمانگران بالینی با به‌کارگیری روش‌های درمانی روان‌شناختی کارآمد مانند درمان مبتنی بر شفقت، با تأثیر بر سبک‌های دلبستگی معلولان جسمی-حرکتی از احساس شرم و گناه آنان بکاهند.

Model Evaluation of Shame and Guilt Feelings in Physically Disabled Patients Based on Attachment Style with the Mediation of Self-Compassion

English Abstract: The aim of the present study was to identify a structural model for the experience of shame and remorse in physically disabled patients, with the mediation of self-compassion, in accordance with the attachment style. The present study was applied, and the research method was correlation through structural equation modeling. The statistical population consisted of patients with physical disabilities who were hospitalized in specialized facilities located in zones 17 and 18 of Tehran in the spring of 2020. In the current study, 250 patients were selected using the convenient sampling method. The research instruments included Adults’ Attachment Style Scale (ASQ), Self-Compassion Questionnaire (SCQ), and Test of Self-Conscious Affect (SCAQ). The data was analyzed using the Pearson correlation method and structural equation modeling in SPSS and Amos software version 23. Secure attachment had a direct impact on sentiments of shame (p < 0.05, β =-0.563) and guilty (p < 0.05, β = -0.488), as demonstrated by the results. In addition, the avoidant attachment style has a significant direct impact on the feeling of shame (p<0.05, β=0.423) and guilt (p<0.05, β=0.418). In addition, the ambivalent attachment style had a significant direct effect on feelings of shame (β = 0.425, p < 0.05) and guilty (β = 0.519, p < 0.05). Finally, the results indicated that self-compassion, in addition to its direct effect on shame (β = -0.522, p < 0.05) and guilty (β = -0.562, p < 0.05) played a significant mediating role in the relationship between secure, ambivalent, and avoidant attachment styles and feelings of shame and guilt.It is recommended that clinical therapists utilize effective psychological therapy methods, such as compassion-based treatment, to reduce their feelings of shame and remorse by influencing the attachment styles of physically-disabled patients, drawing on the significant mediation role of self-compassion.