نویسندگان:

زهره منصوری¹ ، فریبرز باقری² ، فریبرز درتاج³ ، خدیجه ابوالمعالی الحسینی⁴ .

¹دانشجوی دکتری، گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

²دانشیار گروه روان‌شناسی، دانشکده ادبیات، علوم انسانی و اجتماعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

³استاد، گروه روانشناسی تربیتی، دانشکدۀ روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.

⁴استاد، گروه روان‌شناسی، دانشکدۀ ادبیات،علوم انسانی و اجتماعی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی مدل پیش‌بینی صمیمت زناشویی براساس سبک‌های دلبستگی با میانجی‌گری سبک‌های عشق‌ورزی همدلی و شور در دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران صورت پذیرفت. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعۀ آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان متأهل (زن و مرد) دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران در سال تحصیلی 1397-1396 به تعداد 1177 نفر بود. نمونۀ آماری شامل 400 دانشجوی متأهل بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامۀ صمیمیت زناشویی (MIQ)، مقیاس عشق مثلثی (TLS) و پرسشنامۀ سبک‌های دلبستگی (ASQ) بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل مسیر به‌وسیلۀ نرم‌افزار آماری SPSS و AMOS ویرایش 23 صورت گرفت. نتایج نشان داد دلبستگی ایمن، همدلی و شور با صمیمیت زناشویی دانشجویان متأهل دارای رابطۀ معنادار است  (0.01>p). در ادامه سبک‌های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا بر همدلی و شور دانشجویان متأهل دارای اثر مستقیم معنادار است  (0.01>p). علاوه‌براین نتایج آزمون سوبل نشان داد که مؤلفۀ همدلی در رابطۀ بین سبک دلبستگی ایمن و اجتنابی، و مؤلفۀ شور در رابطۀ بین سبک دلبستگی اجتنابی با صمیمیت زناشویی دارای نقش میانجی معنادار است (0.01>p). درنهایت مدل از برازش مناسب برخوردار بود. با توجه به نقش میانجی سبک‌های عشق‌ورزی، لازم است درمانگران خانواده در جهت افزایش صمیمت زناشویی به سبک‌های عشق‌ورزی متأهلان توجه داشته باشند.

کلمات کلیدی: سبکهای دلبستگی ، سبکهای عشق ورزی ، صمیمت زناشویی .

Evaluation of the Predictive Model of Marital Intimacy Based on Attachment Styles with the Mediation of Love, Empathy, and Passion Styles in Married College Students of Islamic Azad University, Gachsaran Branch, Who Are Married

English Abstract: This study was conducted to evaluate the forecasting model of marital intimacy based on attachment styles with the mediation of love, empathy, and passion styles in married students of the Gachsaran branch of the Islamic Azad University. The statistical population included all 1,177 married students (male and female) at Islamic Azad University's Gachsaran branch during the 2016-2018 academic year. The statistical sample consisted of 400 married students selected via stratified random sampling. The applied questionnaires included Marital Intimacy Questionnaire (MIQ), Triangular Love Scale (TLS) and Attachment Styles Questionnaire (ASQ). Path analysis was performed on the data using statistical software SPSS and AMOS version 23. The results demonstrated that secure, empathic, and passionate attachments have a direct and significant relationship with marital intimacy among married students (p<0.01). In addition, the safe, avoidant, and ambivalent attachment styles have a direct significant impact on the empathy of married students (p<0.01). In addition, safe, avoidant, and ambivalent attachment styles have significant direct effects on the empathy and passion of married students (p<0.01). In addition, the results of the Sobel test indicated that the component of empathy mediates the relationship between safe and avoidant attachment styles, whereas the component of passion mediates the significant relationship between avoidant attachment style and marital intimacy (p<0.01). Eventually, the model had a good fit. Considering the mediation function of love styles, family therapists must pay attention to the love styles of married couples in order to increase marital intimacy.