نویسندگان:
فرشته جوادی1 ، سعید حسن زاده2 ، غلامعلی افروز3 ، سوگند قاسم زاده4 .1دکتری روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2دانشیار، گروه روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکدۀ روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
3استاد، گروه روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکدۀ روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
4دانشیار گروه روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکدۀ روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده فارسی:
The Effects of Parent-Child Interaction Therapy (PCIT) on Behavioral Problems of Children with Autism Spectrum Disorder
English Abstract: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه درمانی مبتنی بر تعامل والد-کودک (PCIT) بر مشکلات رفتاری کودکان با اختلال طیف اتیسم بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه لیست انتظار بود که بر روی ۲۷ کودک با اختلال طیف اتیسم (3 تا 7 سال) در مراکز توانبخشی شهر تهران انجام شد. آزمودنیها از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه 15 و ۱۲ نفری مداخله ای و لیست انتظار قرار گرفتند. گروه آزمایش بهمدت 13 جلسه 60 دقیقهای بهصورت گروهی، هفتهای دو بار تحت برنامه درمانی تعامل والد کودک قرار گرفت. برای جمعآوری دادههای حاصل از مشکلات رفتاری کودکان با اختلال طیف اتیسم از پرسشنامه علایم مرضی کودکان ویرایش چهارم (CSI_4) بهعنوان پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون اندازه گیری مکرر با رعایت مفروضهها استفاده شد. یافتههای بهدست آمده نشان داد برنامه درمانی تعامل والد کودک به کاهش نشانههای نقص توجه و فزون کنشی نافرمانی مقابله ای، سلوک، اضطراب جدایی منجر شد و در کاهش اضطراب فراگیر، اضطراب اجتماعی، افسردگی عمده، افسردگی مداوم موثر نبود. بنابراین، میتوان گفت که برنامه درمانی تعامل والد کودک باعث کاهش مشکلات رفتاری کودکان با اختلال طیف اتیسم میشود و میتوان از این روش برای کاهش رفتارهای نامطلوب کودکان با اختلال طیف اتیسم استفاده کرد.