نویسندگان:
عاطفه نژادمحمد نامقی1 ، مائده راد نژاد2 ، سارا یداللهی3 .1استادیار، مرکز تحقیقات علوم شناختی و رفتاری، گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
2گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
3استادیار، پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، پژوهشکده کودکان استثنایی، گروه معلولیتهای حسی و‌حرکتی، سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، تهران، ایران
چکیده فارسی:
هدف اصلی سیاست‌های اجتماعی، ارتقای کیفیت زندگی و به طور خاص افزایش سلامت افراد جامعه است. در این میان، هوش معنوی به عنوان یکی از قابلیت‌های شناختی انسان، نقش مهمی در جنبه‌های زندگی به ویژه ابعاد روان‌شناختی و رفتاری ایفا می‌کند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تأثیر آموزش هوش معنوی بر میزان استرس ادراک‌شده، سرزندگی و ذهن‌آگاهی در میان مراقبان شیرخوارگاه انجام شده است. این تحقیق به صورت نیمه‌تجربی و با بهره‌گیری از طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل اجرا گردیده است. جامعه آماری پژوهش شامل همه مراقبان شیرخوارگاه امام علی (ع) شهر کرج در سال ۱۴۰۲ بود. نمونه‌گیری به روش در دسترس انجام شد و ۳۰ نفر به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسش‌نامه تنیدگی ادراک‌شده (Cohen et al., 1983)، پرسش‌نامه سرزندگی (Ryan & Frederick, 1997) و پرسش‌نامه ذهن‌آگاهی (Brown & Ryan, 2003) بود. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش طی هشت جلسه ۹۰ دقیقه‌ای، مداخله مبتنی بر هوش معنوی (King, 2009) را دریافت کردند. یافته‌های به دست آمده از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش هوش معنوی منجر به کاهش استرس ادراک‌شده و افزایش ذهن‌آگاهی در مراقبان شیرخوارگاه شده است (01/0>p)؛ اما بر سرزندگی این گروه اثربخش نبود (01/0
The effectiveness of spiritual intelligence training in perceived stress and vitality and Mindfulness in nursing home caregivers
English Abstract: The primary goal of social policies is to enhance the quality of life and, specifically, to improve the health of individuals in society. In this context, spiritual intelligence, as one of the cognitive capacities of humans, plays a significant role in various aspects of life, particularly in psychological and behavioral dimensions. The present study aimed to evaluate the impact of spiritual intelligence training on perceived stress, vitality, and mindfulness among caregivers in an orphanage. This research was conducted as a quasi-experimental study using a pretest and posttest design with a control group. The statistical population included all caregivers at Imam Ali Orphanage in Karaj in 2023. Sampling was done using a convenience method; 30 individuals were randomly assigned to the experimental (15 individuals) and control (15 individuals) groups. The instruments included the Perceived Stress Scale (Cohen et al., 1983), the Vitality Scale (Ryan & Frederick, 1997), and the Mindfulness Scale (Brown & Ryan., 2003). Participants in the experimental group received an intervention based on spiritual intelligence (King, 2009) over eight 90-minute sessions. The findings from the analysis of covariance revealed that spiritual intelligence training resulted in a reduction in perceived stress and an increase in mindfulness among orphanage caregivers (p < 0.01); however, it had no significant effect on vitality (p > 0.01). Therefore, it can be concluded that spiritual intelligence training can play an effective role in enhancing mindfulness, reducing perceived stress, and ultimately improving the quality of life of orphanage caregivers.