نویسندگان:
پروانه دانش1 ، حمید عبداللهیان2 ، محمدجواد زاهدی3 ، عاصفه توکلی خمینی4 .1استادیار دانشگاه پیام نور
2دانشگاه تهران
3دانشیار دانشگاه پیام نور
4دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی، گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران
چکیده فارسی: بی خانمانی پدیده‌ای رو به رشد در ایران و جامعه جهانی است که تغییر در مکان زندگی، اصلی‌ترین ویژگی آن محسوب می‌شود. تغییر در مکان با تغییر در تجربه از بدن زیسته و ادراک از زمان همراه است. ازاین‌رو در این پژوهش مطالعه می‌کنیم که زنان بی‌خانمان (در شهر تهران) چه ادراکی ازمکان، زمان و بدن دارند؟ و چگونه زنان بی‌خانمان از مسیر این ادراک‌ها به ساختن واقعیت اجتماعی زندگی خود می‌پردازند. با استفاده از نظریات پدیدارشناسی و با کاربرد روش پدیدارشناسی تجربی، با 10 نفر از زنان بی‌خانمانی که به‌طور موقت در مددسرای نیلوفر آبی چیتگر حضور دارند، مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام‌شده و یافته‌ها، با استفاده از روش تجزیه‌وتحلیل کرسول و نرم‌افزار maxqda 10 تحلیل‌شده است.از مجموع واحدهای معنایی استخراج‌شده، پنج مقوله متنی «تجربه از بدن در زیست خیابانی»، «بازسازی بدن زیسته»، «ادراک درونی از زمان»، «آگاهی از خود بر پایه زمان»، «انتقال از خانه به خیابان: انتقال از عرصه درونی به عرصه بیرونی» و سه مقوله ساختاری «تجربه از بدن در زیست خیابانی»، «زمان‌مندی در تجربه‌های زیسته» و «انقطاع حس مکان: گذر از عرصه درونی به عرصه بیرونی مکانی» انتزاع شده است.نتایج نشان می‌دهد، در زنان بی‌خانمان تجربه از مکان و زمان، بدن‌مند است و این تجربه‌ها، بنیادین، در‌هم‌رفته و پویا هستند ونظم جدیدی را در هویت آنان بر می‌سازد.
The lived experience of homeless women in Tehran from body, time and place (A phenomenological study)
English Abstract: Homelessness is a growing phenomenon in Iran and the world community, the main characteristic of which is the change in the place of living. The change in place is accompanied by a change in the experience of the lived body and the perception of time. Therefore, in this research, we study what perception homeless women (in Tehran) have about place, time and body? And how homeless women construct the social reality of their lives from the path of these perceptions. Using phenomenological theories and using experimental phenomenological method, a semi-structured interview was conducted with 10 homeless women who are temporarily present in Chitgar Lotus Hospital and the findings were analyzed using Creswell analysis method and maxqda 10 software. From the total semantic units extracted, five textual categories "Experience of the body in street life", "Reconstruction of the lived body", "Internal perception of time", "Self-awareness based on time", "Transition from home to the street: transfer from arena "internal to external arena" and three structural categories "experience of the body in street life", "temporality in lived experiences" and "disruption of the sense of place: passing from the internal arena to the external spatial arena" have been abstracted. Also, based on the experience of time and place, the trajectory of women's homelessness has been analyzed. The results show that in homeless women, the experience of space and time is corporeal, and these experiences are fundamental, confused and dynamic, and create a new order in their identity.