نویسندگان:
مهدیه محمدی1 ، زهرا جهانبخشی2 ، مریم فاتحی زاده3 .1گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
2دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران)
3گروه مشاوره، دانشگاه اصفهان
چکیده فارسی: صمیمیت جنسی و احساس تنهایی از مؤلفه‌های تأثیرگذار در کیفیت روابط زناشویی به شمار می‌روند. احساس تنهایی می‌تواند بر توانایی زوجین برای ایجاد ارتباط عاطفی عمیق تأثیر منفی گذاشته و زمینه‌ساز فاصله‌گیری هیجانی میان آن‌ها شود. در مقابل، صمیمیت جنسی نقش مهمی در سلامت روان، بهزیستی فردی و سازگاری میان زوجین دارد و تقویت آن می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی مشترک و افزایش رضایت زناشویی منجر شود. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مداخله غنی‌سازی زندگی زناشویی بر اساس مدل گاتمن انجام شد. روش پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زوجین شهر اصفهان بود که به روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای آموزش غنی‌سازی زندگی زناشویی دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل فقط پرسشنامه‌های پژوهش را در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از روش واریانس چندمتغیری با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مداخله مذکور تأثیر معناداری در افزایش صمیمیت جنسی (F=5.53, P<0.05) و کاهش احساس تنهایی (F=41.76, P<0.05) داشته و اثربخشی آن پس از دو ماه نیز ماندگار بوده است.
The Effectiveness of Marital Enrichment Educational Intervention Based on Gottman Model on Sexual Intimacy and Loneliness in Couples
English Abstract: Sexual intimacy and loneliness are significant components influencing the quality of marital relationships. Loneliness can negatively affect couples' ability to establish deep emotional connections, potentially leading to emotional distancing. In contrast, sexual intimacy plays a vital role in psychological well-being, individual health, and marital adjustment, and its enhancement can improve the quality of marital life and increase marital satisfaction. This study aimed to examine the effectiveness of a marital enrichment intervention based on the Gottman model. The research employed a quasi-experimental design with pre-test, post-test, and follow-up, including a control group. The statistical population consisted of married couples in Isfahan, Iran, selected through voluntary sampling and randomly assigned to two equal groups. The experimental group participated in eight 90-minute sessions of marital enrichment training, while the control group only completed the research questionnaires during the pre-test, post-test, and follow-up phases. Data were analyzed using repeated measures multivariate analysis of variance. The results indicated that the intervention significantly increased sexual intimacy (F = 5.53, p < 0.05) and decreased feelings of loneliness (F = 41.76, p < 0.05), with the effects remaining stable after a two-month follow-up.