نویسندگان:

مرضیه عزیزی¹ ، ذبیح الله کاوه فارسانی² ، مهرداد حاجی حسنی³ .

¹دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مشاوره خانواده، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.

²دانشیار گروه مشاوره، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.

³دانشیار گروه مشاوره، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

چکیده فارسی: مقدمه: نوجوانی یک دوره رشد منحصر به فرد است که با تغییرات و چالش­های قابل توجهی همراه است. به این ترتیب، حفظ سازگاری هیجانی برای نوجوانان بسیار مهم است، بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ادراک تعارض والدینی و سازگاری هیجانی با میانجی­گری مهارت­های اجتماعی و شایستگی رابطه بود.  روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود که با استفاده از معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش­ آموزان نوجوان متوسطه اول و دوم شهرستان شهرکرد بودند که 380 نفر از آنان به روش خوشه­ ای تصادفی و براساس ملاک­های ورود و خروج انتخاب شدند و به پرسشنامه­ های ادراک نوجوان از تعارض والدینی گریچ و همکاران ( 1992)؛ مقیاس مهارت­های اجتماعی ماتسون و همکاران (1983)؛ مقیاس شایستگی اجتماعی اسمارت و سانسون (2003) و مقیاس سازگاری هیجانی رابیو و همکاران (2007) پاسخ دادند. تحلیل آماری داده­ ها با استفاده از نرم افزار SmartPLS, SPSS26 انجام گرفت. یافته­ ها: نتایج نشان داد که اثر مستقیم ادارک تعارض والدینی بر شایستگی رابطه (212/0-=β)، مهارت­های اجتماعی(397/0-=β) و سازگاری هیجانی (237/0-=β)؛ همچنین رابطه شایستگی بر سازگاری هیجانی (09/0=β) و مهارت­های اجتماعی بر سازگاری هیجانی (486/0=β) که در سطح (00/0 P <) معنادار است. اثر غیر مستقیم ادارک تعارض والدینی بر سازگاری هیجانی (213/0-=β) که در سطح (00/0 P <) معنادار است. ضریب تعیین مسیر نیز 482/0 بود نتیجه­ گیری: با توجه به اهمیت سازگاری هیجانی در دوران نوجوانی توجه به نقش متغیرهایی همچون تعارض والدینی، مهارت­های اجتماعی و شایستگی رابطه در این دوران حائز اهمیت است.

کلمات کلیدی: مهارتهای اجتماعی ، سازگاری هیجانی ، ادراک تعارض والدینی ، شایستگی رابطه .

Investigating the relationship between perception of the interparental conflict and emotional adjustment: with the mediation of social skills and relationship competence among adolescents

English Abstract: Introduction: Adolescence is a critical developmental period marked by significant psychological and social changes, making emotional adjustment a vital aspect of well-being. This study examined the relationship between adolescents' perception of interparental conflict and their emotional adjustment, with social skills and relationship competence as potential mediators.  Method: This descriptive-correlational study utilized structural equation modeling (SEM). The sample consisted of 380 high school students in Shahrekord, Iran, selected via randomized cluster sampling. Participants completed validated measures: the Children’s Perception of Interparental Conflict Scale (CPIC; Grych et al., 1992), the Matson Evaluation of Social Skills with Youngsters (MESSY; Matson et al., 1983), the Social Competence Questionnaire (Smart & Sanson, 2003), and the Emotional Adjustment Scale (Rubin et al., 2007). Data were analyzed using SEM-PLS and SPSS-26.  Results: Results revealed significant direct effects of interparental conflict on relationship competence (β = -0.212), social skills (β = -0.397), and emotional adjustment (β = -0.237). Social skills (β = 0.486) and relationship competence (β = 0.09) also directly predicted emotional adjustment (all p < 0.001). The indirect effect of interparental conflict on emotional adjustment through mediators was significant (β = -0.213, p < 0.001), with a path coefficient of determination (R² = 0.482).  Conclusion: The findings underscore the detrimental impact of interparental conflict on adolescents’ emotional adjustment and highlight the protective roles of social skills and relationship competence. Interventions aimed at reducing interparental conflict and enhancing adolescents’ social competencies may promote emotional well-being during this sensitive developmental stage.