نویسندگان:
فرزین باقری شیخانگفشه1 ، وحید صوابی نیری2 ، صبا عزیز روستا3 ، فرانک سعیدی مقدم4 ، علی فتحی آشتیانی5 .1دانشجوی دکتری، گروه روان‌شناسی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
2کارشناسی ارشد، گروه روان‌شناسی بالینی، دانشکدۀ علوم انسانی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
3گروه روان‌شناسی بالینی، دانشکدۀ علوم انسانی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
4گروه روان‌شناسی عمومی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه پیام نور، واحد زرین شهر، زرین شهر، ایران.
5استاد مرکز تحقیقات علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران
چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی بر تحمل ابهام، ترومای دوران کودکی و شرم بیرونی زنان مبتلا به اختلال وسواس موکنی انجام شد. روش پژوهش نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری این پژوهش زنان مبتلا به وسواس موکنی تهران در سال 1403 بودند. با توجه به ملاک‌های ورود به پژوهش 34 زن به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه جای‌دهی شدند. گروه‌ها با پرسشنامه‌های کندن مو بیمارستان ماساچوست (MGH)، تحمل ابهام (MSTAT-I)، ترومای دوران کودکی (CTQ) و شرم بیرونی (ESS) مورد سنجش قرار گرفتند. پس از هشت جلسۀ 90 دقیقه‌ای رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی (DBT) برای گروه آزمایش، شرکت‌کنندگان بار دیگر به پرسشنامۀ پژوهش پاسخ دادند. داده‌ها با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره با نرم‌افزار SPSS-27 تحلیل شدند. نتایج نشان داد رفتاردرمانی دیالکتیکی به‌طور معناداری موجب افزایش تحمل ابهام، و کاهش آزار جسمی، آزار عاطفی، بی‌توجهی فیزیکی، غفلت عاطفی، سوءاستفادۀ جنسی و شرم بیرونی در زنان مبتلا به اختلال وسواس موکنی شده است (01/0>P). رفتاردرمانی دیالکتیکی با آموزش مهارت‌های تنظیم هیجان، تحمل پریشانی و ذهن‌آگاهی به افراد کمک می‌کند احساسات منفی را بدون نیاز به رفتارهای وسواسی مانند موکنی مدیریت کنند و کنترل بیشتری بر رفتارهای خود داشته باشند.
The Effectiveness of Group Dialectical Behavior Therapy on the Tolerance of Ambiguity, Childhood Trauma, and External Shame in Women with Trichotillomania Disorder
English Abstract: The present study aimed to evaluate the efficacy of group Dialectical Behavior Therapy (DBT) in the treatment of ambiguity tolerance, childhood trauma, and external humiliation in women with trichotillomania. The research method was conducted using a quasi-experimental pretest-posttest design, which included a control group. Women diagnosed with trichotillomania in Tehran in 2024 comprised the research population. Based on inclusion criteria, 34 women were randomly assigned to the experimental and control groups. The Massachusetts General Hospital Hair Pulling Scale (MGH), the Multiple Stimulus Types Ambiguity Tolerance Scale (MSTAT-I), the Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), and the External Shame Scale (ESS) were employed to evaluate the groups. Participants completed the research questionnaires once more after eight 90-minute group DBT sessions for the experimental group. SPSS-27 was employed to conduct multivariate covariance analysis (MANCOVA) on the data. The findings suggested that DBT significantly increased ambiguity tolerance and decreased physical abuse, emotional abuse, physical neglect, emotional neglect, sexual abuse, and external shame in women with trichotillomania (P<0.01). Dialectical Behavior Therapy facilitates the management of negative emotions via the acquisition of skills in emotional regulation, distress tolerance, and mindfulness, thereby allowing individuals to exert greater control over their actions without resorting to compulsive behaviors such as hair-pulling.