نویسندگان:
عبدالله معتمدی1 ، وحید مصطفی بور2 ، حسین فرخی3 .1گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران؛
2کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبائی
3دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی،مشهد، ایران.
چکیده فارسی:
سالمندی پدیده‌ای جهانی است که در آینده نزدیک به‌عنوان یکی از مهم‌ترین چالش‌های اجتماعی و رفاهی کشورهای در حال توسعه مطرح خواهد گردید و سعی در رفع مشکلات سالمندان از جمله مشکلات روانی‌شان ضروری به نظر می‌رسد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی امید درمانی بر شادکامی و کیفیت زندگی زنان سالمند شهر تسوج انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. شرکت‌کنندگان شامل ۳۰ زن سالمند ۵9 تا 80 سال بودند که با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سالمندان گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای (هفته‌ای دو جلسه) تحت مداخله امید درمانی قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامههای شادکامی آکسفورد و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت بود. داده‌های پژوهش به‌وسیله آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که امید درمانی گروهی، شادکامی و کیفیت زندگی را در گروه آزمایش به‌طور معناداری افزایش داده است (001/0>P). با توجه به این مطالعه می‌توان گفت امید درمانی گروهی بر افزایش شادکامی و کیفیت زندگی زنان سالمند مؤثر است. بنابراین پیشنهاد می‌شود مداخلاتی از این دست جهت ارتقای شادکامی و کیفیت زندگی سالمندان استفاده گردد.
The Effectiveness of Hope Group therapy on Enhancement of Happiness and Quality of Life in Elderly Women in tasouj
English Abstract: Aging seems to be a global phenomenon which will be considered as one of the most overriding social and welfare challenges for the developing countries in the near future while endeavor to resolve aged people’s difficulties like psychic problems appears to be vital. Thus, the current study aimed to determine the effectiveness of hope group therapy on increasing happiness and quality of life in the elderly women living in Tasuj, Iran. This research was a semi-experimental with pre‐test and post‐test control group design. Selected using voluntary sampling, participants included thirty 59- to 80- year-old women assigned randomly into two groups of experimental and control. Hope Therapy based Intervention protocol was executed on the experimental group members for eight 90-minute sessions (two sessions a week). Measures included Oxford Happiness Questionnaire (OHQ) and the world health organization quality of life scale (WHOQOL). It was Multivariate analysis of covariance (MANCOVA) through which data were analyzed using SPSS 21 software. Results indicated that hope group therapy increases happiness and quality of life significantly in the experimental group (P<0.001). According to this study, it can be stated that hope group therapy is effective to enhance happiness and quality of life in the aged women. Consequently, this kind of intervention is suggested to be implemented to scale up the elderly’s happiness and quality of life.