نویسندگان:

¹گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

²کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، ایران.

چکیده فارسی: در سال­های اخیر جمعیت سالمندان بطور چشمگیری افزایش یافته است است. جامعه­ی سالمندان به دلیل کاهش فعالیت و تحرک، از دست دادن دوستان و نزدیکان، کاهش حمایت­های اجتماعی، ضعف و ناتوانی­های جسمی و انزوای اجتماعی، احساس تنهایی و اضطراب مرگ بیشتری را تجربه می­کنند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان وجودی بر احساس تنهایی و اضطراب مرگ در سالمندان انجام گرفت. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‏آزمون-پس‏آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­ی آماری پژوهش شامل کلیه­ی سالمندان مرکز ئارا شهر سنندج بود. ابتدا پرسشنامه­های احساس تنهایی و اضطراب مرگ توسط کلیه­ی سالمندان تکمیل گردید و از بین سالمندانی که نمره­ی برابر یا بالاتر از نقطه­ی برش در پرسشنامه­های احساس تنهایی و اضطراب مرگ کسب کرده بودند، 30 نفر به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) جایگزین گردیدند. سپس برنامه درمان وجودی، طی دهجلسه­ی شصت دقیقه­ای برای گروه آزمایش اجرا گردید و طی این مدت گروه کنترل هیچ مداخله­ای دریافت نکرد. پس از پایان برنامه آموزشی، پرسشنامه­ها مجدداً برای هر دو گروه به عنوان پس­آزمون اجرا گردید. داده­ها با استفاده از آزمون آماری کوواریانس مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. نتایج  نشان دادند که درمان وجودی موجب کاهش احساس تنهایی و اضطراب مرگ در گروه آزمایش شده است. در نتیجه لزوم کاربست درمان­های متمرکز بر مشکلات خلقی و عاطفی سالمندان به ویژه  کاهش احساس تنهایی و اضطراب مرگ ضروری می­باشد. 

Effectiveness of Existential Therapy on Loneliness and Death Anxiety in the Elderly

English Abstract: In recent years the elderly population considerably has increased. The elderly population due to decreased of activity and mobility, the loss of friends and relatives, reducing of social protection, physical weakness and social exclusion more experience feelings such as loneliness and death anxiety. The purpose of this study was to determine the effectiveness of existential therapy on loneliness and death anxiety in the elderly. This research method was quasi-experimental with pretest-posttest and control group. The study population consisted all older people living in nursing rehabilitation home in Ara center at 2015-16 in Sanandaj. Firstly, loneliness and death anxiety questionnaire was completed by all the elderly and then among them who had earned an equal or above score from cut point in loneliness and anxiety questionnaires, thirty subjects were randomly selected and randomly assigned in experimental (n=15) and control groups (n=15). Then, the existential therapy was administered for experimental group in 10 sessions and the control group was not receiving any training. Finally posttest was conducted for experimental and control groups. Data was analyzed by using the covariance analysis. Results showed that the existential therapy had been effective on decreasing of feeling of loneliness and death anxiety in experimental group. Thus, the need for use of treatments focused on the mood and emotional problem of elderly population especially reducing of loneliness and death anxiety is necessary.