نویسندگان:
کامران یزدانبخش1 .1استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
چکیده فارسی: پیر شدن بیماری نیست، بلکه یک تجربهی شخصی-اجتماعی و یکی از مراحل حساس و سرنوشتساز رشد انسان است که به عنوان یک روند طبیعی گذر عمر و زندگی مطرح میگردد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی فنون مرور زندگی بر سازگاری اجتماعی افراد سالمند بود. جامعهی آماری شامل مردان فرهنگی بازنشستهی مراجعه کننده به کانون بازنشستگان شهر کرمانشاه بود که همهی آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسشنامهی سازگاری اجتماعی بل (1962) 30 نفر از افرادی که کمترین میزان سازگاری را داشتند به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش در معرض 6 جلسهی 90 دقیقهای برنامهی فنون مرور زندگی هایت و وبستر ( 1995) قرار گرفتند. در پایان، بر روی هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. پس از نمرهگذاری پرسشنامهها، دادهها با استفاده از روش کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین میانگینهای دو گروه آزمایش و کنترل در پسآزمون تفاوت معناداری وجود داشت. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که روش درمان مرور زندگی بر افزایش سازگاری شرکتکنندگان مؤثر بوده است و این درمان در مقایسه با درمانهای سنتی نتیجهی بهتری میدهد و انجام این درمان در مراکز سالمندی توصیه میشود.
Effects of life review on social adjustment of retirees' elderly persons