نویسندگان:

حامد حاجی پور¹ ، رمضان برخورداری² ، سوسن کشاورز³ .

¹دانشگاه خورزمی

²دانشگاه خوارزمی

³دانشگاه خوارزمی

چکیده فارسی: هدف اصلی این پژوهش پاسخ به این پرسش اساسی است که زبان در ارتباط با امر جنسی چگونه به کار می‌رود و این چگونگی چه تصویری از آن را ترسیم کرده و به کدام اصول و روش‌ها در تربیت جنسی گرایش بیشتری دارد. در این پژوهش، پیچیدگی‌های کاربرد زبان در تربیت جنسی و نیز ضرورت درک زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی در این نوع نگاه به تربیت جنسی به ویژه اثر ساختار قدرت در این سبک از کاربرد زبان موردنظر قرار گرفته است. وضعیت موجود ناظر به متونی است که همچنان از اعتبار قانونی برخوردار بوده و قابل استناد می‌باشند. برای دستیابی به این هدف، از روش تحلیل گفتمان انتقادی مبتنی بر رویکرد نورمن فرکلاف بهره گرفته شد. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که گفتمان حاکم بر تربیت جنسی آموزش‌وپرورش ایران را باید «گفتمان مهار» نامید. از ویژگی‌های این گفتمان در تربیت جنسی توجه بیشتر به جنبه‌های سلبی تربیت جنسی می‌باشد. بازنمایی این گفتمان از واقعیت میل جنسی به گونه‌ای است که بیش از آنکه به فرصت‌های میل جنسی در زندگی سعادتمندانه متربی نگاه کند به تهدیدهای غریزه جنسی توجه دارد.

کلمات کلیدی: گفتمان ، تحلیل‌گفتمان انتقادی ، تربیت جنسی ، روشهای سلبی ، روشهای ایجابی .

Critical discourse analysis (CDA) of sex education in I.R. of Iran's educational system (status quo)

English Abstract: The main purpose of current inquiry is to answer the question that how language use in relation to sexual phenomena and what is desirable picture according that and which principles and procedures are oriented in education. In the study, the complexity of language usage in sex education and necessity of understanding of cultural and social contexts and the role of structure has been considered. The status quo refers to texts that are still legally valid and can be cited. In order to achieve these goals the critical discourse analysis (CDA) base on Norman Fairclough as methodology was used. The results indicate that the dominant discourse of sex education in Iran education should be called “discourse of restraint”. The characteristic of the mentioned discourse are more focus on negative aspects of sex education. The representation of this discourse reflects the reality of sexual desire in a way that looks at the threats of sexual instinct rather than its opportunities for student in a happy life.