نویسندگان:
الهه مشتاقی1 ، محمدحسین بیاضی2 ، بهزاد ریگی کوته3 .1Department of Psychology, Torbat-e Jam branch, Islamic Azad University, Torbat-e Jam, Iran.
2Department of Psychology, Torbat-e Jam branch, Islamic Azad University, Torbat-e Jam, Iran.
3Department of Clinical Psychology, Child and Adolescent Health Research Center, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
چکیده فارسی: اهداف پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر روان‌درمانی شناختی-رفتاری کوتکر همراه با تحریک الکتریکی یا دارودرمانی با سیتالوپرام بر بهبود علائم افسردگی، بازداری و انعطاف‌پذیری شناختی بیماران سکته مغزی انجام شد. مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مبتلایان به سکته مغزی مراجعه‌کننده به کلینیک دکتر هاشم زهی شهر زاهدان در سال 1401 و گروه نمونه شامل 45 نفر از این افراد بود که با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه 15 نفری تقسیم شدند. در این پژوهش جهت سنجش افسردگی، بازداری و انعطاف‌پذیری شناختی به‌ترتیب از پرسش‌نامه بک، آزمون برو نرو و استروپ در مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری 2 ماهه استفاده شد. گروه آزمایش اول تحت روان‌درمانی شناختی-رفتاری و 20 جلسه تحریک آندال ناحیه پشتی‌جانبی قشر پیش‌پیشانی چپ و گروه آزمایش دوم تحت روان‌درمانی شناختی-رفتاری و 10 میلی‌گرم سیتالوپرام در شبانه‌روز قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. یافته ها نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها که با روش آماری تحلیل واریانس مختلط انجام شد حاکی از اثربخشی کوتاه‌مدت و 2 ماهه هر دو مداخله به‌کاررفته بر بهبود علائم افسردگی بیماران سکته مغزی بود (0/05>P) و تفاوتی بین اثربخشی دو مداخله ترکیبی مشاهده نشد. علاوه‌بر این تنها مداخله ترکیبی روان‌درمانی و تحریک مغزی بر بهبود بازداری و انعطاف‌پذیری شناختی اثر کوتاه‌مدت داشت. نتیجه گیری باتوجه‌به نتایج می‌توان گفت هردو مداخله ترکیبی می‌تواند جهت بهبود علائم افسردگی در مبتلایان به سکته مغزی مفید باشد.
Comparing the Effects of CBT Plus tDCS or Pharmacotherapy on Depressive Symptoms, Inhibition, and Cognitive Flexibility in Stroke Patients: A Randomized Clinical Trial
English Abstract: Objectives The present study aims to compare the effects of cognitive-behavioral therapy (CBT) plus transcranial direct current stimulation (tDCS) or pharmacotherapy on depression symptoms, inhibition and cognitive flexibility of stroke patients Methods This is a randomized controlled clinical trial with a pre-test/post-test/follow-up design. The study population consists of all stroke sufferers referred to Dr. Hashemzehi's clinic in Zahedan, south of Iran, in 2022. The samples were 45 eligible patients who were selected by a convenience sampling method and randomly divided into three groups of 15 including CBT+tDCS, CBT+pharmacotherapy, and control. To measure depression, inhibition, and cognitive flexibility, we used Beck’s depression inventory, go/no go test, and Stroop test in the pre-test, post-test, and 2-month follow-up phases. The CBT was provided at 12 sessions according to Kootker et al.'s CBT protocol for stroke patients. The tDCS program was 20 sessions of anodal stimulation over the left dorsolateral prefrontal cortex. The pharmacotherapy was the administration of 10 mg citalopram daily for three weeks. Results The results indicated the short-term and long-term effectiveness of both CBT+tDCS and CBT + pharmacotherapy in reducing depression symptoms (P<0.05), and there was no significant difference between their effectiveness of . Only the CBT+tDCS had a short-term effect on improving inhibition and cognitive flexibility. Conclusion Both CBT+tDCS and CBT+pharmacotherapy (10 mg citalopram) can be useful for reducing depression symptoms in stroke sufferers.
Keywords: cognitive flexibility , depression , Pharmacotherapy , Citalopram , Inhibition , Stroke .