نویسندگان:

منصور بیرامی¹ ، تورج هاشمی² ، لیلا آژیده³ .

¹Department of Psychology, Faculty of Education and Psychology, University of Tabriz, Tabriz, Iran.

²Department of Psychology, Faculty of Education and Psychology, University of Tabriz, Tabriz, Iran.

³Department of Psychology, Faculty of Education and Psychology, University of Tabriz, Tabriz, Iran.

چکیده فارسی: اهداف پژوهش حاضر با هدف تفاوت اثربخشی زوج‌درمانی شناختی–رفتاری و یکپارچه‌نگر بر ارتقای مؤلفه‌های رضایت زناشویی و صمیمیت زوجینی در زوجین ناسازگار انجام شد. مواد و روش ها روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون‌–‌پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زوجین دارای اختلاف زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره  شهرستان تبریز در سال 1402 بودند که از بین آن‌ها نمونه‌هایی شامل 45 زوج دارای وضعیت ناسازگاری به روش نمونه‌گیری هدفمند و باتوجه‌به ملاک‌های ورود و خروج انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در گروه زوج‌درمانی شناختی-رفتاری (15 زوج)، گروه زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر (15 زوج) و گروه کنترل (15 زوج) قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه صمیمیت زناشویی باگاروزی، پرسش‌نامه رضایت زناشویی انریچ، مداخله زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر و مداخله زوج‌درمانی شناختی-رفتاری بود. به منظور بررسی فرضیه‌ها از روش تحلیل واریانس تک متغیره و چندمتغیره استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد زوج‌درمانی شناختی‌–‌رفتاری و زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر، مؤلفه‌های رضایت زناشویی و مؤلفه‌های صمیمیت زناشویی را ارتقاء می‌بخشند. همچنین نتایج نشان داد زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر در ارتقای مؤلفه‌های صمیمیت و رضایت زناشویی نسبت به زوج‌درمانی شناختی-رفتاری تأثیر بیشتری دارد که این تفاوت در سطح 0/01>P معنی‌دار بود.  نتیجه گیری براساس نتایج نتیجه می‌گیریم اگرچه هر دو درمان شناختی–رفتاری و یکپارچه‌نگر در ارتقای رضایت و صمیمت زناشویی کارآمدند اما زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر تأثیر بیشتری در بهبود مؤلفه‌های این دو متغیر دارد، چراکه زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر به زوجین کمک می‌‌کند عواطف خودرا نشان دهند و از این راه بتوانند مقرراتی را که مانع برقراری روابط عاطفی می‌شوند، تغییر دهند.

کلمات کلیدی: رضایت زناشویی ، صمیمیت زناشویی ، زوج‌درمانی شناختی- رفتاری ، زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر .

Comparing the Effectiveness of Cognitive-behavioral Couple Therapy and Integrative Couple Therapy in Improving Marital Satisfaction and Intimacy of Couples With Marital Discord

English Abstract: Objectives The present study aims to compare the effectiveness of cognitive behavioral couple therapy (CBCT) and integrative couple therapy (ICT) in improving marital satisfaction and intimacy of couples with marital discord. Methods This is a quasi-experimental study with pre-test/post-test design. The study population included all couples with marital discord referred to the counseling centers in Tabriz, Iran in 2023. Among them, 45 couples were selected using a purposive sampling method and based on the entry and exit criteria. They were randomly divided into CBCT (n=15), ICT (n=15) and control (n=15) groups. Data collection tools were Bagarozzi's marital intimacy needs questionnaire (MINQ) and the ENRICH marital satisfaction scale. The CBCT was provided at 10 sessions and ICT was provided at 16 sessions. To test the hypotheses, univariate and multivariate analysis of variance methods were used. Results Both CBCT and ICT significantly improved marital satisfaction and marital intimacy scores. The ICT was more effective in improving intimacy and marital satisfaction components than CBCT, and this difference was significant (P<0.01). Conclusion Although both CBCT and ICT are effective in improving marital satisfaction and intimacy of couples with marital discord, the ICT is more effective, may be because it helps couples to express their emotions and thus change the rules that prevent the establishment of emotional relationships.

Keywords: marital satisfaction , Marital Intimacy , Cognitive-behavioral couple therapy , Integrative couple therapy .