نویسندگان:
شایان کمال فر1 ، رویا موسوی2 ، سیده ماهرخ علینقی مداح3 .1Development and Clinical Research Unit 5 Azar (DCRU), Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran.
2Development and Clinical Research Unit 5 Azar (DCRU), Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran.
3Development and Clinical Research Unit 5 Azar (DCRU), Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran.
چکیده فارسی: اهداف الکتروشوک‌درمانی یکی از روش‌های درمانی برای بیماران اعصاب و روان است. میدازولام یک داروی بنزودیازپین با اثر نسبتاً کوتاه و یک داروی پیش‌بیهوشی است که دارای اثرات آرام‌بخشی، ضدتشنجی و شل‌کننده عضلانی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر داروی میدازولام بر بروز بی‌قراری و آژیتاسیون بیماران تحت الکتروشوک‌درمانی در بیمارستان 5 آذر گرگان در سال 1401 طراحی شد. مواد و روش ها این کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 80 بیمار (18 تا 75 سال) با تشخیص بیماری‌های روانپزشکی و دارای اندیکاسیون الکتروشوک‌درمانی انجام شد. بیماران به‌روش در دسترس انتخاب شدند. سپس از طریق بلوک‌بندی تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تخصیص یافتند. در گروه کنترل به بیماران میزان 2 میلی‌گرم بر کیلوگرم نسدونال، 0/5 میلی‌گرم بر کیلوگرم آتروپین و 0/5 میلی‌گرم بر کیلوگرم ساکسینیل کولین تزریق شد. در گروه آزمایش به بیماران علاوه بر این دارو‌ها، میزان 0/2 میلی‌گرم بر کیلوگرم میدازولام تزریق شد. در مدت 4 جلسه درمان، پرسش‌نامه ریچموند جهت ارزیابی بی‌قراری، بلافاصله و یک ساعت بعد از الکتروشوک‌درمانی تکمیل شد. داده‌ها در نرم‌افزار spss نسخه 18 با آزمون‌های تی مستقل، یو من ویتنی و مجذور کای در سطح معنا‌داری 0/05 تحلیل شدند. یافته ها در این مطالعه 42 بیمار در گروه آزمایش و 38 بیمار نیز در گروه کنترل بودند. میانگین تغییرات فشارخون سیستول و دیاستول در گروه مداخله به‌طور معنا‌داری کمتر بود. بلافاصله بعد از الکتروشوک‌درمانی، 68 درصد گروه آزمایش و 44 درصد گروه کنترل در وضعیت بیدار و آرام بودند. بیماران دریافت‌کننده میدازولام ازنظر شدت بی‌قراری ریچموند 1 ساعت بعد از الکتروشوک‌درمانی وضعیت بهتری داشتند (0/04=P). نتیجه گیری تجویز میدازولام توانسته است میزان بی‌قراری را در بیماران دریافت‌کننده میدازولام بهبود ببخشد و میانگین تغییرات فشارخون سیستول و دیاستول را در بلندمدت کنترل کند.
Effect of Midazolam on the Incidence of Agitation in Patients Undergoing Electroconvulsive Therapy: A Randomized Clinical Trial
English Abstract: Objectives Electroconvulsive therapy (ECT) is one of the treatment methods for neuropsychiatric patients. Midazolam is a relatively short-acting benzodiazepine drug used as a pre-anesthetic drug and has sedative, anticonvulsant, and muscle relaxant effects. This study aims to investigate the effect of midazolam on agitation in patients undergoing ECT. Methods This double-blinded clinical trial was conducted on 80 patients (aged 18-75 years) diagnosed with psychotic disorders indicating the need for ECT. The patients were selected by a convenience sampling method and allocated to two placebo and intervention groups by the envelope method. In the control group, the patients were injected with 2cc of distilled water, 2 mg/kg nesdonal, 0.5 mg/kg atropine, and 0.5 mg/kg succinylcholine. In the intervention group, in addition to these drugs, 0.2 mg/kg midazolam was injected at 4 sessions. The Richmond agitation sedation scale (RASS) was used to assess agitation immediately and one hour after ECT. Data were analyzed in SPSS software, version using independent t-test, Man-Whitney U test, and chi square test. The significance level was set at 0.05. Results The data of 42 patients in the intervention group and 38 in the control group were analyzed. The mean systolic and diastolic blood pressures were significantly lower in the intervention group. Immediately after ECT, 68% and 44% of patients in the intervention and control groups, respectively, were alert and calm. The patients in the midazolam group had a better condition based on the RASS score one hour after ECT (P=0.04). Conclusion Midazolam is able to reduce agitation in patients receiving ECT and can control the changes in systolic and diastolic blood pressures in the long term.
Keywords: Electroconvulsive therapy , Midazolam , Agitation , Hemodynamics .