نویسندگان:
غزاله زرگری نژاد1 ، سعید عبادی زارع2 ، بنفشه غرایی3 ، اسما عاقبتی4 ، حجت‌الله فراهانی5 ، الهام شیرازی6 .1Department of Clinical Psychology, School of Behavioral Sciences and Mental Health (Tehran Institute of Psychiatry), Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
2Department of Clinical Psychology, School of Behavioral Sciences and Mental Health (Tehran Institute of Psychiatry), Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
3Department of Clinical Psychology, School of Behavioral Sciences and Mental Health (Tehran Institute of Psychiatry), Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
4Department of Psychology, Faculty of Humanities, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.
5Department of Psychology, Faculty of Humanities, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.
6Department of Psychiatry, Spiritual Health Research Center, School of Behavioral Sciences and Mental Health (Tehran Institute of Psychiatry), Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
چکیده فارسی: اهداف: هماهنگی و اختلاف بین والدین درباره علائم هسته‌ای اختلال نقص توجه بیش فعالی ((ADHD و مشکلات برونی‌سازی مرتبط با آن در تشخیص این اختلال از دلالت‌های بالینی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان توافق و اختلاف درجه‌بندی‌های والدین در مورد بیش‌فعالی/ تکانشگری، نقص توجه، مشکلات رفتاری و بدتنظیمی هیجانی در کودکان مبتلا به ADHD است. مواد و روش ها: روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کودکان 6 تا 10ساله مبتلا به ADHD بود که در فاصله زمانی شهریور تا آبان 1388 به درمانگاه‌های روانپزشکی کودک و نوجوان شهر تهران مراجعه کرده بودند. تعداد نمونه 51 کودک بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند و توسط والدین به صورت جداگانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. پرسش‌نامه‌ها شامل مقیاس درجه‌بندیSNAP-IV، پرسش‌نامه رفتار کودک آیبرگ و فهرست تنظیم هیجان بود. یافته ها: والدین در تمام مقیاس‌ها / زیر مقیاس‌ها به جز بدتنظیمی هیجانی از توافق متوسط برخوردار بودند. توافق والدین در مورد مقیاس تنظیم هیجانی در محدوده نسبتاً کم بود. مادران در همه حیطه‌ها به جز نقص توجه، نمرات بالاتری در مقایسه با پدران ارائه کردند. استرس فرزندپروری مادر و سطح تحصیلات والدین، اختلاف درجه‌بندی‌های والدین را پیش‌بینی کرد. نتیجه گیری: اختلاف درجه‌بندی‌های والدین در مورد علائم و مشکلات کودکان دبستانی مبتلا به ADHD معنی‌دار است و لازم است در تفسیر مقیاس‌های درجه‌بندی در این کودکان مورد توجه بالینگران قرار گیرد. در استفاده از مقیاس‌های درجه‌بندی برای ارزیابی ADHD استفاده از چند منبع اطلاعات پیشنهاد می‌شود.
Inter-parent Agreement and Discrepancy on Core Symptoms and Externalizing Problems in School-age Children With Attention Deficit/Hyperactivity Disorder
English Abstract: Objectives: Inter-parent agreement and discrepancy on core symptoms of Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) and related externalizing problems can have clinical implications for the diagnosis of the disorder. This study aims to examine inter-parent agreement and discrepancy on ratings of hyperactivity/impulsivity, inattention, behavior problems, and emotion dysregulation in children with ADHD. Methods: This is a descriptive correlational study. The study population consists of children with ADHD aged 6-10 years who referred to child and adolescent psychiatric clinics in Tehran, Iran. Of these, 51 children were selected using a convenience sampling method. They were separately assessed by their parents using the Swanson, Nolan and Pelham-IV (SNAP-IV) Questionnaire, Eyberg Child Behavior Inventory, Emotion Regulation Checklist, and the Parenting Stress Index- Short Form. Results: Parents had a moderate agreement on all scales/subscales except on emotion dysregulation which was fair. Mothers rated higher than fathers in all areas except for the inattention subscale. Mother’s parenting stress and educational level could predict inter-parent discrepancy on ratings. Conclusion: Mother-father discrepancy on the symptoms and problems of ADHD is clinically significant. Clinicians should take it to account when interpreting results of rating scales in children with ADHD. Multiple informants are suggested in using rating scales for ADHD assessment.