نویسندگان:
لیلا رسایی1 ، تهمینه دادخواه تهرانی2 ، زهرا سهرابی3 ، زینب حیدری4 .1مرکز تحقیقات دانشجویی، دانشکده ی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2گروه مامایی و بهداشت باروری، مرکز تحقیقات علوم باروری و سلامت جنسی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3مرکز تحقیقات علوم باروری و سلامت جنسی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4گروه مامایی و بهداشت باروری، مرکز تحقیقات علوم باروری و سلامت جنسی، دانشگاه علو م پزشکی اصفهان، اصفهان، ایرا ن
چکیده فارسی: مقدمه: علی رغم مزایای بی شمار تغذیه با شیر مادر، الگوی تغذیه با شیرمادر در شش ماه اول زندگی مطلوب نیست از آنجایی کهعواملی نظیر سلامت معنوی و استرس درک شده بر کیفیت و کمیت عملکرد فرد تاثیر داشته باشد و با توجه به اینکه شایع ترینعلت عدم تغذیه انحصاری عدم کفایت شیردهی است، این تحقیق با هدف پیش بینی کفایت شیردهی بر اساس استرس درک شدهبصورت مستقیم و با میانجیگری سلامت معنوی در مادران دارای کودک ۱ تا ۶ ماهه طراحی و انجام شد مواد و روشها: مطالعه توصیفی – همبستگی حاضر بر روی ۱۸۶ مادر دارای فرزند ۱ تا ۶ ماهه مراجعه کننده به خانه های بهداشتو مراکز بهداشتی شهرستان دورود استان لرستان در سال ۱۴۰۰ که به صورت نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب گردیدند انجامگرفت پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک – باروری، سلامت معنوی، استرس درک شده و کفایت شیردهی توسط مادران دارایشرایط ورود به مطالعه تکمیل شد داده ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تجزیه و تحلیل شد و تحلیل علی برای بررسی اثراسترس درک شده بر کفایت شیردهی مادران با میانجی گری سلامت معنوی انجام شدیافته ها: بر اساس نتایج بدست آمده از مدل سلامت معنوی ارتباط مستقیم و معنادار ۰۰۶ / ۰ = p و استرس درک شده ارتباطمعکوس ولی غیر معنادار ۰۶۴ / ۰ = p با کفایت شیردهی مادران داشته است و این دو ۹ درصد از واریانس نمره کفایت شیردهیمادران را تبیین میکنند از طرف دیگر استرس درک شده دارای ارتباط معکوس و معنادار با سلامت معنوی بود ۰۰۱ / ۰ > p برایاسترس درک شده اثر مستقیم بر کفایت شیردهی مشاهده نشد ولی با میانجیگری سلامت معنوی، ارتباط معکوس با کفایت شیردهیمادران داشت نتیجه گیری: با توجه به روند رو به رشد تولد نوزادان و ضرورت توجه به شیردهی به عنوان بهترین راه حمایت از نوزادان که جزوآسیب پذیرترین گروه ها هستند، امید است نتایج این مطالعه گامی برای مورد توجه قرار دادن عوامل روانشناختی و معنوی در کنارعوامل جسمانی جهت بهبود هر چه بهتر شیردهی مادران باشد