نویسندگان:

¹کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاداسلامی، تهران، ایران

چکیده فارسی: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی رویکرد گروه درمانی معنوی بر کاهش میزان افسردگی، اضطراب و استرس در زنان مبتلا به سرطان سینه ی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر شیراز صورت گرفت. به همین منظور، تعداد ٢٤ نفراز زنان مبتلا به سرطان سینه مراجعه کننده به مرکز درمانی، به روش نمونه گیری تصادفی، پس از مصاحبه بالینی انتخاب گردیدند و در دو گروه ١٢ نفری کنترل و آزمایش به صورت تصادفی جایگزین شدند. سپش همه ٢٤ نفر به وسیله ابزارهای پژوهش ازجمله مقیاس افسردگی – اضطراب – استرس (DASS-21) و مقیاس سلامت معنوی (SWB-20) مورد آزمایش قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش، ۱۲ جلسه در مداخلات گروه درمانی معنوی شرکت کردند و این درحالی بود که گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. در پایان دوباره آزمون‌ها برای همه افراد نمونه (٢٤نفر) اجرا گردید. پس ازگرد آوری پرسشنامه ها، داده های بدست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس و به وسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که معنویت درمانی به شیوه گروهی در سطح معناداری (p≤0/0001) در کاهش افسردگی زنان مبتلا به سرطان سینه مؤثر بوده است. هم‌چنین، در سطح معناداری ((p≤0/003 باعث بهبود سلامت معنوی در این بیماران گردیده است.

Effectiveness of Spiritual Group Therapy in Reducing Depression, Anxiety, and Stress of Women with Breast Cancer

English Abstract: The aim of the present study was to examine the effectiveness of a spiritual group therapy approach in reducing depression, anxiety, and stress among women patients with breast cancer. The sample included 24 subjects (aged 18 to 60) selected randomly from among patients who referred to cancer therapy centers in Shiraz, Iran. The participants were then randomly assigned to two groups of experimental (n=12) and control (n=12). All participants were asked to complete the Spiritual Well-Being Scale (SWBS-20) and Depression Anxiety Stress Scales (DASS- 21). The experimental group underwent the spiritual group therapy for 12 sessions, but the control group received no treatment. All the participants took the instruments again as post-tests. Data were analyzed using covariance analysis. The results showed that there was a significant reduction of depression (p≤0/0001) among the members of the experimental group. Moreover, the therapy significantly (p≤0/003) improved the spiritual well-being of the subjects in the experimental group.