چکیده فارسی: امروزه پارادایم توسعه پایدار بارویکرد نوین در حقوق شهروندی، تلاش دارد حقوق همه جانبه انسان‌ها به‌ویژه زنان را در اولویت قرار دهد. مفهوم شهروند در حقوق بهافرادی اطلاق می‌شود که تابعیت و اقامتکشوری را دارا باشند و به تبع آن از حقوق و مزایایی برخوردار شوند که در قوانینآن کشور به‌رسمیت شناخته شده‌است. دراین‌راستا پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که جمهوری اسلامی ایران در برنامه خود به چه میزان به حقوق شهروندی اجتماعی زنان توجه کرده‌است؟ برای پاسخ به این پرسش، مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی و به شیوه تحلیل محتوای کمی با نگاهی نظام‌مند و همه‌جانبه به بررسی حقوق شهروندی اجتماعی زنان در برنامه‌های شش‌گانه توسعه جمهوری اسلامی ایران پرداخته است. یافته‌ها نشان می‌دهد که در نظام برنامهریزی کشور بهمقوله شهروندی اجتماعی زنان در برنامه‌ها هر چند به‌صورت اندک توجهشده‌است اما این توجه از برنامه اول تا ششم به لحاظ فراوانی اهداف و سیاست‌ها از یک روند تکاملی برخوردار است، این درحالی است کهاین برنامه‌ها از کاستی‌های ساختاری در برنامهریزی یک‌پارچه برای تمامی ابعاد حقوق اجتماعی شهروندی زنان برخورداراست. همچنین ابعاد اقتصادی و رفاهی بیش از ابعاد اجتماعی(آموزش، بهداشت و مشارکت) شهروندی اجتماعی زنان مدنظر برنامه‌ریزان بوده‌است.
Content Analysis of Women’s Social Citizenship Rights in the Five – year Social – Economic – Cultural Development Programs of I.R.I.
English Abstract: Nowadays, New approach to Sustainable Development Paradigm, as a systematic and comprehensive approach, attempts to institutionalize the comprehensive human rights putting priority women. The Citizen in the legal resources includes all individuals who are entitled to inhabitancy and citizenship of a given country and consequently, are entitled to some privileges and benefits which are recognized in state constitutional law and other rules. Regarding this, the main question of the present research is that how much Islamic Republic of Iran has considered women’s social citizenship rights in its programs. To answer this, the present article, using descriptive method and content analysis in a systematic and inclusive view has explored this rights in the I.R.I. sextupledevelopment programs. The findings indicate that in the state planning system women’s social citizenship rights have been considered though very slightly. And from the very first program to the sixth one, frequency of goals and policies are of an evolutionary process. However , structural deficiencies in terms of sustainable development and integrated planning are evident in all aspects of women’s social citizenship rights; furthermore, economic and welfare priorities have been considered more than social priority (education, health and participation).