نویسندگان:
بدر رنجبر1 .1کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، واحد بندرلنگه، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرلنگه، ایران
چکیده فارسی: سوژه زنانه (زنان حرم در عهد ناصری)، در تصویر، نه تنها در برابر گفتمان مردسالار از خود مقاومتی نشان نمی دهد؛ بلکه آنرا تثبیت می نماید. این مهم از طریق سنجه های تحلیلی »همانند سازی» و «حاشیه و مرکز» و همینطور سوژه های زن، زن شی‌ء، دیگری و بالاخره شاه، نحوه درونه گیری قدرت در تصاویر را آشکار می سازد. این همه در سطح تصویر رخ می دهند و با تحلیل تصویر در بافت فرهنگ بصری، سوای اسناد زبانی آن دوران میسر می شوند. در نتیجه تصویر چنان حبسگاهی است که حبس هویت زن و بسط اقتدار مردسالار یا الگوی دوگانی زن (منفعل) / مرد (فعال) از طریق آن بازنمایانده می شود.
A prison poem (Habsieh) for Woman (The portrait of Harem women as a reproduction of patriarchal discourse in the Naser al-Din Shah period)
English Abstract: The female subject (Harem women during Naser al-Din Shah Period), in the picture, not only does not resist patriarchal discourse, but establishes it. Through analytical measures of ‘replication’ and ‘margin and center’, and also considering woman subjects, the other, and eventually shah, the power relations are revealed in portraits. All this occurs at the surface of the portrait, and analyzing the picture in the context of the visual culture, one can grasp what there are beyond of the linguistic documentation of that era. As a result, picture is such a prison in which the imprisonment of woman's identity and the expansion of patriarchal authority or the pattern of (passive) woman / (active) man is represented