نویسندگان:

¹استادیار گروه روانشناسی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده فارسی: یکی از احکامی که در قرآن مجید در دو مورد به آن اشاره شده است حکم عدم جواز تضییق، تشدید و تحت فشار قرار دادن زن توسط شوهر برای ابراء یا بازگرداندن بخشی از مهریه و طلاق خلع است. مستفاد از آیه «وَ لا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ ما آتَیْتُمُوهُنَّ إِلّا أَنْ یَأْتِینَ بِفاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ» و ظهور نهی در حرمت، آن است که تحت فشار قراردادن زن توسط شوهر برای بخشیدن مهر حرام بوده و طلاق واقع شده نیز طلاق خلع نخواهد بود، لکن یک فرض از تحت این حکم عام خارج شده است و آن موردی است که زن مرتکب فاحشه مبینه گردد. اینکه مراد از فاحشه در آیه مذکور چیست و آیا می­توان آن را به تمام روابط نامشروع زوجه تسری داد و آیا این عنوان نیازمند وجود دلیل بر اثبات و حکم دادگاه است یا خیر محل بحث و نظر است لزوم اکتفای به قدر متیقن، حرمت اکل مال به باطل، حرمت عضل، از جمله دلایل محدود کردن استثناء به قدر متیقن است.

The Permissible Scope of Pressure on Wife (عضل) in the Case of Betrayal And its Impact on the Legal Relationships of Couples

English Abstract: mentioned twice in Holy Qur'an, husband should not pressure on his wife to restore all or part of dowry or to get khul' divorce. According to the verse 4: 19: ‘And do not make difficulties for them in order to take [back] part of what you gave them unless they commit a clear immorality’ putting pressure on wife by husband to take back dower or to get divorce is forbidden, but the  case of committing to obvious immorality is excluded from this rule. What is the meaning of obvious immorality in the verse and whether it can be extended to all the illegitimate affairs of wife is a controversial issue. The Prohibition of pressure on wife and illicit assignment of property are among the reasons for limiting the exception (the case of committing to obvious immorality) to certainty; i.e.the case should be verified in a certain way