چکیده فارسی: خیانت زناشویی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل آسیب‌رسان برای زوجها و خانوادهها و هم‌چنین پدیدهای رایج برای درمانگران حوزه خانواده و ازدواج مطرح است و تأثیر بسزایی بر همسر آسیب‌دیده از خیانت میگذارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و خودکنترلی زنان خیانت‌دیده انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. از تمامی زنان خیانت‌دیده که در 6 ماه اول سال 1398به دفتر مشاوره خانواده در منطقه 3 شهر تهران مراجعه کردند، 34 زن به‌صورت دردسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. از شرکت‌کنندگان پژوهش درخواست شد ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل مقیاسهای تحمل پریشانی (DTS) و خودکنترلی (CSC) را در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کنند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تحمل پریشانی و خودکنترلی زنان خیانت‌دیده تأثیر معناداری (0001/0 =p < /span> ) دارد. با توجه به یافتههای به‌دست‌آمده در این پژوهش، میتوان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) میتواند به‌عنوان یک روش مداخلهای برای خیانت زناشویی به‌عنوان یکی از روشهای مداخله در جلسات درمانی و مشاورهای مورد استفاده قرار گیرد.
The effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on enduring the distress and self-control of betrayed women
English Abstract: Marital infidelity is one of the most important traumatic factors for couples and families, and is a common phenomenon for family and marriage therapists. It has a significant impact on the betrayed spouse. The present study aimed to determine the effectiveness of acceptance and commitment therapy on enduring the distress and self-control of betrayed women. The present study was a quasi-experimental study with a pretest-posttest design with a control group. Of all the betrayed women who referred to the Family Counseling Office in District 3 of Tehran in the first 6 months of 2019, 34 women were selected based on their availability and randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group then experienced acceptance and commitment therapy in 8 sessions. Participants in the present study were asked to complete data collection tools including Distress Tolerance Scale (DTS) and Self-Control Scale (SCS) in both pre-test and post-test stages. The results of the present study showed that acceptance and commitment therapy has a significant effect on increasing the tolerance of distress and self-control of betrayed women (P = 0.0001). According to the findings of this study, it can be concluded that acceptance and commitment therapy (ACT) can be used as an intervention method for marital infidelity and as one of the methods of intervention in treatment and counseling sessions.