نویسندگان:

¹دانشجوی دکتری مشاوره، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ایران

چکیده فارسی: با توجه به حدود یک دهه تأکید بر رویکرد توان‌مندسازی زنان روستایی در برنامه‌های توسعه، هدف پژوهش حاضر سنجش توان‌مندی و ارزیابی عوامل تأثیرگذار اجتماعی ـ فرهنگی، اقتصادی و حمایتی در توان‌مندسازی زنان روستایی شهرستان اصفهان است. جامعة آماری زنان ساکن روستاهای شهرستان اصفهان بوده و حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 222 نفر تعیین و اطلاعات لازم با روش نمونه‌‌گیری طبقه‌‌ای ـ خوشه‌‌ای و پرسش‌نامة ساخت‌‌یافته گردآوری شد. در مرحلة پیش‌آزمون، 80 پرسش‌نامه به ‌‌طور تصادفی میان زنان روستایی توزیع شد و بر اساس روش آلکایر و فوستر، برای ارزیابی عوامل مؤثر در ناتوانی زنان روستایی از رگرسیون لجستیک استفاده شد. نتایج این روش نشان داد که با در نظر گرفتن 30 درصدی سطح آستانة ناتوانی، میزان و شدت ناتوانی در میان زنان روستایی به‌ترتیب، 28 و 45 درصد است. به عبارتی، 28 درصد زنان جامعة آماری در حداقل 30 درصد معیارها ناتوان و به طور متوسط شدت ناتوانی‌شان 45 درصد است. نتایج حاصل از مدل رگرسیونی نشان داد که تحصیلات، اشتغال، استفاده از رسانه‌‌های جمعی، روابط اجتماعی و شغلی، دریافت درآمد شخصی، سلامتی، حمایت‌‌های دولت، استفاده از انواع آموزش‌ها، باور به برابری جنسیتی و وجود صندوق‌‌های اعتباری تأثیر مثبت و معنی‌‌داری در توان‌مندی زنان دارد.

Evaluation of Factors Affecting Rural Women Empowerment in Isfahan City

English Abstract: There has been a decade-long focus on rural women empowerment in developmental plans. Given that, the present research is an assessment of empowerment and evaluation of socio-cultural, economic, and supportive factors which affect the empowerment of rural women in the city of Isfahan. The research population consisted of women dwelling in villages of Isfahan. The sample size was calculated as 222 through Kokran formula and the required data was collected through cluster sampling and a structured questionnaire. During the pretest phase, 80 questionnaires were randomly distributed among rural women and Alkire and Foster method was used. Moreover, logistic regression was used for evaluating factors affective rural women disempowerment. The results show that the rate and intensity of disempowerment in rural women was 28% and 45% respectively considering 30% as disability cutoff point. In other words, 28% of women in the statistical population were unable in at least 30% of criteria, and their degree of inability is 45% on average. The results of regression model reveal that education, occupation, use of the mass media, social and occupational relations, personal incomes, health, government support, use of various trainings, belief in gender equality, and credit funds have positive and meaningful effects on women empowerment