چکیده فارسی: کمال‌گرایی معنوی/مذهبی، یکی از تعیین‌کننده‌های سازگاری زوجین است. سلامت معنوی نیز که رابطه‌ای قوی با کمال‌گرایی معنوی/مذهبی دارد، در تقویت سازگاری زوجین نقشی تعیین‌کننده ایفا می‌کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه کمال‌گرایی معنوی/مذهبی و سلامت معنوی با سطوح سازگاری زوجین بود. 307 زن و مرد متأهل (148 مرد، 159 زن) از جمعیت عمومی شهر تهران در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت‌کنندگان خواسته شد مقیاس کمال‌گرایی معنوی/مذهبی (SRPS)، مقیاس بهزیستی معنوی (SWBS)، مقیاس استحکام من (ESS) و پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبوک- راست (GRIMS)، را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان داد که کمال‌گرایی معنوی/مذهبی با سازگاری زوجین رابطه مثبت معنادار دارد. نتایج همچنین نشان داد که سلامت معنوی با سازگاری زوجین رابطه مثبت معنادار دارد. بر اساس نقش پیش‌بین تأیید شده در این پژوهش، می‌توان کمال‌گرایی معنوی/مذهبی و سلامت معنوی را از تعیین‌کننده‌های سازگاری زوجین دانست. یافته‌های پژوهش همچنین وجود بعد جدیدی از کمال‌گرایی، یعنی کمال‌گرایی معنوی/مذهبی را متمایز از ابعاد کمال‌گرایی نامعنوی/نامذهبی تأیید می‌کنند. آموزش و تشویق کمال‌گرایی معنوی/مذهبی در چهارچوب نظام‌های تربیتی از کودکی در خانواده و مدرسه، به تحقق دستاوردهای این نوع از کمال‌گرایی کمک می‌کند.
Perdiction of couple's adjustment according to spiritual/religious perfectionism and spiritual health
English Abstract: Spiritual/religious perfectionism is one of the determinants of couple adjustment. Spiritual health, that has a strong relationship with spiritual/religious perfectionism, also has a determinant role in couple adjustment. The aim of the present study was to investigate the corelation of spiritual/religious perfectionism spiritual health with levels of couple adjustment. Three hundred and seven married individuals (148 men, 159 women) from a community sample living in Tehran participated in this study. All participants were asked to complete Spiritual/Religious Perfectionism Scale (SRPS), Spiritual Well-Being Scale (SWBS), and Golombok Rust Inventory of Marital State (GRIMS). Spiritual/religious perfectionism revealed a significant positive correlation with measures of couple adjustment. Spiritual health also revealed a significant positive correlation with couple adjustment. It can be concluded that both spiritual/religious perfectionism and spiritual health can be considered as determinants of couple adjustment. The findings also may support a new dimension of perfectionism, i.e. spiritual/religious perfectionism, separate from nonspiritual/nonreligious perfectionism. Teaching and encouraging spiritual/religious perfectionism within the educational systems from childhood in family and school can help implications of this kind of perfectionism to be achieved.