نویسندگان:

¹دانش‌آموخته سطح 4 فقه و اصول، حوزه علمیه قم، قم، ایران

چکیده فارسی: خودآئینی از مؤلفه‏های مهم دوران مدرن در قلمرو نظریه‌های سیاسی و اخلاقی به شمار می‏آید که دو رکن مهم آن یکی باور به استقلال رأی آدمی در مقام تشخیص حقیقت و دیگری توان پی‏جویی اهداف خویش در عرصة عمل است. اخلاق مراقبت، به‌ویژه آرای کارول گیلیگان، با تأکید بر هویت رابطه‏ای (نسبتی) که به‌ویژه در زنان و شخصیت اخلاقی و مشی روان‏شناختی آن‌ها ظهور می‏یابد، برداشت متعارف از خودآئینی مدرن را زیر سؤال برده است. از نظر طرفداران اخلاق مراقبت، مکاتب اخلاقی موجود، از جمله اخلاق عدالت، با تأکید بر اصول انتزاعی، جهان‌شمول و فرازمینه‏ای، که گفتمانی عمدتاً مردانه است، از توجه به الزامات نگاه مراقبتی نزد زنان غفلت کرده‏اند. در این مقاله، ضمن بیان نقدهای اخلاق مراقبت بر خودآئینی غالب در اخلاق مدرن، خوانش و فهم خاص اخلاق مراقبت از خودآئینی مورد توجه قرار گرفته و بر‌اساس تحلیل مفهومی نشان داده می‏شود که چگونه اخلاق مراقبت، ضمن توجه به دیگری در قضاوت‏های اخلاقی، خودآئینی را نیز فرو نگذاشته و آن را در نوعی مراقبت متوازن بازسازی می‏کند. یافته‏های مقالة حاضر حاکی از امکان خوانشی از اخلاق مراقبت است که ضمن توجه به دیگری، از شکوفایی و تحقق فرد مراقبت‏کننده نیز غفلت نمی‏ورزد.

The Feminine Ethics of Care and Reflection in the Concept of Autonomy

English Abstract: Autonomy is one of the most important components of modernism which have connection with humanism in the realm of political and moral theories. Two important pillars of the autonomy are believes on intellectual independence of the human subject and also having some ability to fulfill practical goals. However, the assumptions of autonomy have been criticized by different thoughts. One of the most important criticisms to the relation of autonomy especially in recent times is the ethics of care, particularly by referencing to Carol Gilligan's views. By emphasizing the tolerant, dynamic and relational identities that emerge especially in women and their moral and psychological personality, the ethics of care has criticized the conventional notion of modern autonomy specially ethics of justice because of its emphasis on abstract, universal and ultra-contextual bases as male discourse in its nature. Thus, addition to expressing criticisms of the ethics of care on autonomy, this study would analyze the special narrative of ethics of care on the autonomy.