چکیده فارسی: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی میان ابعاد دلبستگی و الگوهای ارتباطی والدین کودکان پیش‌دبستانی با رفتارهای هنگام بازی این کودکان بود. این پژوهش از نوع توصیفی (همبستگی) بود که 360 کودک (198 پسر و 162 دختر) 6-4 سال مشغول در مراکز پیش‌دبستانی شهر یزد در سال تحصیلی 96-1395 در آن شرکت داشتند و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش از مقیاس رفتار بازی کودکان پیش‌دبستانی (PPBS)، پرسشنامه‌ی روابط میانی دلبستگی (KCAQ) و پرسشنامه‌ی الگوهای ارتباطی زوجین - فرم کوتاه شده (CPQ-SF) استفاده شد. نتایج بیانگر آن بود که بیشترین میزان بازی در کودکان را بازی اجتماعی و کمترین میزان را رفتارهای کم‌گویی تشکیل می‌دهند. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد، ابعاد دلبستگی و الگوهای ارتباطی زوجین در مواردی قادر به پیش‌بینی رفتارهای بازی کودکان هستند. رفتارهای تکاملی انطباقی مثبت، بازی اجتماعی را به طور مثبت و رفتارهای کم‌گویی را به طور منفی پیش‌بینی می‌کنند. رفتارهای منفی نیز قادر به پیش‌بینی بازی خشن و رفتارهای گوشه‌گیری منفعل در جهت مثبت در کودکان بودند. همچنین بعد دوری‌گزینی از حمایت نگاره‌ی دلبستگی/ فرد مراقب، رفتارهای کم‌گویی را در جهت مثبت پیش‌بینی می‌کند. الگوی ارتباطی مرد متوقع/ زن کناره‌گیر به صورت مثبت رفتار گوشه‌گیری منفعل را پیش‌بینی نمود. برای رفتارهای گوشه‌گیری فعال ارتباط معناداری با سایر متغیرها یافت نشد.
The Relationship between Attachment Dimensions and Communication Patterns of Couples with Play Behaviors in Preschool Children
English Abstract: The aim of present study was to investigate the relationship between attachment dimensions and communication patterns of couples with preschool children’s play behaviors. This study was correlational and 360 children (198 boys and 162 girls) studying in Yazd preschool centers in 1395-96 academic year was participated in. They were randomly selected using multi-stage cluster sampling style. To measure the research variables, the Preschool Play Behavior Scale (PPBS), Kinship Center Attachment Questionnaire (KCAQ) and Communication Patterns Questionnaire- Short Form (CPQ-SF) were used. Results showed that, the highest amount of play was social play and the lowest amount of play behaviors was reticent behavior. The results of stepwise regression analysis showed that attachment dimensions and communication patterns of couples in some cases can predict children’s play behaviors. Positive adjustment development predicted social play positively and predicted reticent behaviors negatively. Negative behaviors positively predicted rough play and solitary passive behaviors. The dimension of distancing from attachment figure support also predicted reticent behaviors positively. The patterns of man demand/woman withdraw predicted solitary passive behavior positively. For solitary active behaviors, no significant relationship was found with other variables.