چکیده فارسی:
زمینه و هدف: سو رفتار با کودکان یک پدیده اجتماعی و روانشناختی است که شناسایی عوامل مرتبط با آن اولین قدم در جهت پیشگیری از پدیده کودک آزاری و پیامدهای آن است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش استرس والدینی و سرمایه اجتماعی مادران سرپرست خانوار در پیش‌بینی سوء رفتار با فرزندانشان می‌باشد.
روش: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنان سرپرست خانوار شهر نمین (اردبیل) در سال 1398 بود(242نفر). حجم نمونه به روش مبتنی بر هدف از میان کسانی انجام شد که شرایط ورود به مطالعه را داشتند(120 نفر). پرسشنامه‌های استاندارد استرس والدینی آبیدین(1983) ، سرمایه اجتماعی نیاز و همکاران(2004)و سوء رفتار با کودک استراوس و همکاران (1998) جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده گردید. ضریب پایایی این پرسشنامه ها در مطالعه حاضر بین 75/0-87/0 به دست آمد. داده‌ها با استفاده از روش معادلات ساختاری در نرم افزار آماری smart-PLS3مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: استرس والدینی با ضریب 11/0 و سرمایه اجتماعی با ضریب 85/0- بر بد رفتاری بر کودک تاثیر دارند. تاثیر سرمایه اجتماعی معکوس و تاثیر استرس والدینی مستقیم و معنادار است(05/0>(P.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده میتوان گفت استرس والدینی موجب افزایش سو رفتار با کودک میشود در حالیکه حمایت اجتماعی نقش حفاظتی دارد. بر اساس این یافته ها پیشنهاد میشود زنان سرپرست خانوار در قالب گروههای همیاری آموزشهای لازم در جهت مدیریت استرس را دریافت کنند.تشکیل گروههای همتا شامل زنان سرپرست خانوار در شهرستانهای کوچک میتواند علاوه بر فراهم آوردن حمایت اجتماعی از ننگ اجتماعی ناشی از تک سرپرستی نیز بکاهد.
The role of parental stress and social capital on child maltreatment in household mothers
English Abstract: Background and Aim: Child maltreatment is a social and psychological phenomenon. The identifying this phenomenon related factors is the first step in preventing of child maltreatment and its consequences. The aim of this study was to investigate the role of parental stress and social capital in predicting child maltreatment among household mothers. Method: The statistical population of the present study included all female-headed households in Namin (Ardabil) during 2019(N=242). The sampling method was purpose and based on inclusion criteria (120 people). The standard Abidin (1983) Parental Stress Questionnaire, Niaz et al. (2004) and Child Abuse Straus et al. (1998) questionnaires used to collect data. The reliability coefficient of these questionnaires in the present study was between 0.87-0.75. Data were analyzed using structural equation method in smart-PLS3 statistical software. Results: Parental stress with a coefficient of 0.11 and social capital with a coefficient of -0.85 have an effect on child abuse. The effect of social capital was inverse and the effect of parental stress was direct and significant (P <0.05). Conclusion: Based on the results, it can be said that parental stress increases child maltreatment while social support showed protective effect. Based on these findings, it is suggested that women heads of households in the form of support groups receive the necessary training to manage stress. Forming peer groups including female-headed households in small cities can not only provide social support but also reduce the social stigma of single-parent care.