نویسندگان:

چکیده فارسی: زمینه و هدف: امید به تحصیل، اشتیاق به مدرسه وخودپنداره تحصیلی می‌توانند به شیوه‌های گوناگون پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را تحت تاثیر قرار دهند. از این رو، هدف پژوهش حاضر پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس امید به تحصیل و اشتیاق به مدرسه، با میانجی گری خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بود. روش پژوهش: روش پژوهش، همبستگی و از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان پسر دوره ابتدایی منطقه 5 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1402بود. که از بین آنها با توجه به دیدگاه تاباکنبک و فیدل (2001) که کمترین مقدار حجم نمونه برای مدلیابی معادلات ساختاری را200نفر کافی دانسته اند، 240 دانش آموز پسر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. دانش آموزان پرسشنامه های امید به تحصیل خرمایی و کمری (1396)، اشتیاق به مدرسه وانگ، ویلت و ایکلز (2011) و خودپنداره تحصیلی سین چن (2004) تکمیل کردند؛ و پیشرفت تحصیلی بر اساس معدل نیمسال قبل دانش آموزان نیزمشخص شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها در قالب تحلیل مسیر با نرم افزار ایموس24 اانجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان دهنده این بودکه شاخص‌های برازش مدل در محدوده مناسب قرار دارند که این بیانگر برازش مناسب مدل پژوهش بر داده‌ها است. ضریب مسیر کل بین امید به تحصیل و پیشرفت تحصیلی و همچنین ضریب مسیر کل بین اشتیاق به مدرسه و پیشرفت تحصیلی معناداراست. امید به تحصیل و خودپنداره تحصیلی 25 درصد متغیر پیشرفت تحصیلی و اشتیاق به مدرسه و خودپنداره تحصیلی 19 درصد از واریانس متغیر پیشرفت تحصیلی را تبیین می‌کنند. نتیجه‌گیری: برای بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می‌توان با برنامه ریزی‌ها و به کارگیری تدابیر وبرگزاری کلاس‌های آموزشی در مدرسه میزان امید به تحصیل و اشتیاق به مدرسه و خودپنداره تحصیلی را در آنها تقویت نمود.

Predicting academic progress based on School Life Expectancy and enthusiasm for school with the mediation of academic self-concept in students

English Abstract: Background and Aim: School Life Expectancy, enthusiasm for school and academic self-concept can affect the academic progress of students in different ways. Therefore, the aim of the present study was to predict academic progress based on hope for education and enthusiasm for school, with the mediating role of academic self-concept in elementary school. Methods: The research method was correlation and structural equation model. The statistical population of the research was elementary school boys in district 5 of Tehran in the academic year of 1401-1402. Among them, 240 male students were selected by multi-stage cluster sampling method according to Tabakenbek and Fidel (2001) who considered the minimum sample size to be 200 sufficient for modeling structural equations.. Students completed the questionnaires of Kharmai and Kameri's School Life Expectancy (2016), enthusiasm for school, Wang, Wilt and Eccles (2011) and Hisen Chen's School Self-Concept Inventory (2004); And the academic progress was determined based on the students' GPA of the previous semester. Data analysis was done in the form of path analysis with Imus24 software. Results: The results showed that the fit indices of the model are in the appropriate range, which indicates the appropriate fit of the research model to the data. The coefficient of the total path between School Life Expectancy and academic achievement is significant, as well as the coefficient of the total path between enthusiasm for school and academic achievement. School Life Expectancy and academic self-concept explain 25% of the variable of academic achievement, and passion for school and academic self-concept explain 19% of the variance of the variable of academic achievement. Conclusion: In order to improve the academic progress of students, it is possible to strengthen them. School Life Expectancy, enthusiasm for school, and academic self-concept by planning and applying measures and holding educational classes in school.

Keywords: academic self-concept , Enthusiasm for school , School Life Expectancy , Academic progress .