چکیده فارسی: زمینه و هدف: ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﺛﺮﺑﺨﺸﻲ روان‌نمایشگری بر مهارت اجتماعی، رفتار سازشی و همدلی دانش‌آموزان پسر کم‌توان ذهنی اجرا شد. روش پژوهش: اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻴﻤﻪآزﻣﺎﻳﺸﻲ ﺑﺎ ﻃﺮح ﭘﻴﺶآزﻣﻮن -ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه گواه می‌باشد. جامعه آماری مورد نظر 30 دانش‌آموز پسر کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر که از طریق نمونه‌گیری در دسترس از بین دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی با دامنه سنی 9 تا 12سال که در آموزشگاه استثنایی امید در بازه زمانی 02-1401 واقع در شهر ساری آموزش می‌دیدند، انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15 نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش در 10 جلسه90 دقیقه‌ای هفته‌ای دو جلسه تحت آموزش روان‌نمایشگری قرار گرفتند، درحالی‌که به گروه گواه، آموزشی در آن بازه زمانی داده نشد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه مهارت اجتماعی گرشام و الیوت، رفتارسازشی لیمبرت و همدلی آیونگ و همکاران می‌باشد. داده‌ها به شیوه تحلیل کوواریانس و ولچ و با استفاده از نرم افزارspss-26 تحلیل شده است. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین مهارت‌های اجتماعی، رفتارسازشی گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد، ولی این معناداری برای همدلی وجود نداشت. نتیجه‌گیری: آموزش روان‌نمایشگری روشی کاربردی و اثرگذار در جهت افزایش مهارت اجتماعی، رفتارسازشی است و برای کارایی بیش‌تر این رویکرد بر مهارت همدلی دانش‌آموزان کم توان ذهنی پسر بهتر است به تعداد جلسات آموزش اضافه شود.
The effectiveness of psychodrama on social skill, compromise behavior and empathy of mentally retarded male students
English Abstract: Background and Aim: The present research has been carried out in order to influence psychodrama training on social skill, compromising behavior and empathy of mentally retarded male students. Methods: This research is a semi-experimental study with a pre-test-post-test design with a control group. The target statistical population is 30 educable mentally retarded male students who were selected through available sampling among mentally retarded students with an age range of 9 to 12 years who studied at Omid Exceptional School in the period of 1401-02 located in the city of Sari and They were randomly assigned to two experimental (15 people) and control (15 people) groups. The experimental group received psychodrama training in 10 90-minute sessions twice a week, while the control group was not given any training in that period of time. The tools used in this research are Gresham and Elliott's social skill questionnaire, Limbert's adaptive behavior and Ayong et al.'s empathy. The data has been analyzed using covariance and Welch analysis using spss-26 software. Results: The results showed that there is a significant difference between the social skills, behavior adjustment of the experimental and control groups, but there was no such significance for empathy. Conclusion: psychodrama training is a practical and effective way to increase social skills, adaptive behavior, and for more efficiency of this approach on the empathy skills of mentally retarded male students, it is better to add it to the number of training sessions.
Keywords: social skill , mentally retarded student. , empathy , Keywords: psychodrama , adaptive behavior .