نویسندگان:

¹عضو هیئت علمی جامعة المصطفی و مدیر گروه فقه و حقوق

چکیده فارسی: چکیده مقدمه: بازی پاسخی برای رشد و تکامل استعدادها، قابلیتها، تواناییها و نیازهای ابتدایی و مقدماتی کودک است. پزوهش حاضر با هدف بررسی کارآمدی بازی در رشد ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان پیش دبستان منطقه 5 شهر تهران انجام گردید. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر آزمایشی با طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده آزمودنیها در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شده اند. جامعه اماری شامل تعداد 120 نفر از کودکان پیش دبستان منطقه 5 شهر تهران بوده که از بین سه مهدکودک فعال انتخاب گردیدند. برای تعیین حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی مورگان 92 نفر انتخاب و پس از اخذ آزمون رشد ذهنی، عاطفی و اجتماعی از شرکت کنندگان افرادی که نمرات بالا یا پایین گرفتند حذف شده و تعداد30 نفر از آزمودنی ها به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه 15 نفر آزمایش و کنترل تقسیم شده اند سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه مورد آموزش قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پژوهش حاضر شامل پرسشنامه نظریه ذهن قمرانی و همکاران(1385)، بلوغ عاطفی بهارگاوا(1991) و رشد اجتماعی وایلند(1953) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمونهای آمار توصیفی و استنباطی همچون تحلیل کواریانس تک متغیره در نرم افزار spss نسخه 22 استفاده شد. یافته‌ها: یافته های تحقیق نشان داد که کارآمدی بازی تاثیر معناداری بر رشد ذهنی در کودکان پیش دبستان، همچنین تاثیر معناداری بر رشد عاطفی و در نهایت تاثیرمعناداری بر رشد اجتماعی کودکان پیش دبستانی منطقه 5 شهر تهران دارد. بحث و نتیجه‌گیری: بازی، موجب رشد عاطفی، اجتماعی، جسمانی و ذهنی کودک میشد. بازی در قالب بازی های پرتحرک و بازیهای فکری همیشه بهترین فعالیت طبیعی برای هر کودک بوده است. در جریان بازی، نیروهای روحی و جسمی کودک؛ یعنی دقت، حافظه، تخیل، نظم و ترتیب، چالاکی، مهارت، قدرت جسمانی و… رشد مییابند و علاوه بر اینها، بازی برای کودک، محرک و انگیزهای میشود در جهت کسب تجارب اجتماعی. کودک به طور طبیعی با بازی «خود» را بیان میکند.

Play Efficiency in Mental, Emotional and Social Development of Pre-school Children

English Abstract: Abstract Introduction: Play is a response to growth and development of abilities, capabilities, aptitudes, initial and basic needs of a child. The aim of this study was to evaluate the efficiency of play in mental, emotional and social development of preschool children in District 5 of Tehran Province. Research Method: The method of the present study was experimental with a pre-test, post-test semi-experimental design with a control group. The subjects have been divided in two experimental and control groups. The statistical population included 120 preschool children in District 5 of Tehran Province who were selected from three active kindergartens. To determine the sample size based on Krejcie and Morgan table, 92 children were selected and after taking the mental, emotional and social development test, those participants who received high or low scores were removed then 30 subjects were selected by simple random sampling method and the experimental and control groups were divided into two groups of 15 person, afterward the experimental group was trained for about 10 sessions. The instruments used in this study included Ghomrani et al. Theory of Mind Questionnaire (2006), Bhargava Emotional Maturity Questionnaire (1991) and Wildland Social Development (1953). In order to analyze the research data, descriptive and inferential statistical tests such as univariate analysis of covariance were used in SPSS software version 22. Results: The findings showed that play had a significant effect and efficiency on mental, emotional and finally social development of preschool children in District 5 of Tehran Province. Discussion: Play promotes the emotional, social, physical and mental development of a child. Playing in form of active games and mental games has always taken for the best natural activity for any child. During play child's mental and physical strengths such as accuracy, memory, imagination, discipline, agility, skill, physical strength and etc. develop, and in addition, play becomes a stimulus and motivation for obtaining social experiences for the child. The child naturally expresses "himself" through a play.