نویسندگان:

¹دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت ، ایران

چکیده فارسی: مقدمه: هدف از پژوهش حاضر ارزیابی اثربخشی اقدامات آمران به معروف و ناهیان از منکر در بهبود وضعیت معروفات و کاهش منکرات در ابعاد فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی، اعتقادی و مذهبی و سازمانی و مدیریتی به تفکیک استان‌های مختلف کشور و با رویکرد مقایسه‌ای در ناجا بوده است.
روش: در این پژوهش از روش ترکیبی از نوع طرح اکتشافی استفاده شده و پس از ساخت ابزار و بررسی اعتبار و پایایی آن از روش پیمایشی استفاده شده است. جامعة آماری پژوهش شامل کلیه آمران به معروف و ناهیان از منکر نیروی انتظامی در سراسر کشور، مسئولان مستقیم کلیة آمران به معروف و ناهیان از منکر نیروی انتظامی در سراسر کشور، کلیة امر و نهی‌شدگان در سراسر کشور بودند. حجم نمونه برای هر گروه تعداد 1100 که جمعاً 3300 نفر بودند. نمونه‌گیری به‌صورت تصادفی و طبقه‌ای به نسبت حجم جمعیت آمران به معروف و ناهیان از منکر استان‌ها و انجام شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل دیدگاه‌های گروه‌های سه‌گانة موردبررسی (آمران به معروف و ناهیان از منکر، سرپرستان مستقیم آمران و ناهیان، و امر و نهی‌شدگان) از طریق تحلیل واریانس فریدمن نشان داد که اقدامات انجام‌شده ازنظر هر سه گروه موردبررسی در ارتقای رواج معروف‌ها و کاهش منکر‌ها موفق بوده است. به‌نحوی‌که در نمرة کل ابعاد، از دیدگاه خود آمران و ناهیان، میزان موفقیت در افزایش رواج معروف‌ها 70 امتیاز بود؛ درحالی‌که میزان موفقیت در کاهش رواج منکر‌ها 66.3 امتیاز از 100 به دست آمد. از دیدگاه سرپرستان مستقیم آمران و ناهیان، میزان موفقیت در افزایش رواج معروف‌ها 69.8 امتیاز بود؛ درحالی‌که میزان موفقیت در کاهش رواج منکر‌ها 63.5 امتیاز از 100 به دست آمد. از دیدگاه امر و نهی‌شدگان، میزان موفقیت در افزایش رواج معروف‌ها 68.3 امتیاز بود؛ درحالی‌که میزان موفقیت در کاهش رواج منکر‌ها 61 امتیاز از 100 به دست آمد.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های تحقیق، هم درزمینة افزایش رواج معروف‌ها و هم درزمینة کاهش رواج منکرها، خود آمران به معروف و ناهیان از منکر بالاترین امتیاز را در مورد میزان موفقیت اقدامات انجام‌شده قائل شده‌اند؛ درحالی‌که امر و نهی‌شدگان نسبت به دو گروه دیگر امتیاز کمتری قائل بودند. البته شایان‌ ذکر است که از بین معروف‌ها بیشترین موفقیت در افزایش رواج معروف‌های بُعد سیاسی و از بین منکر‌ها نیز بیشترین موفقیت در کاهش رواج منکر‌های بُعد سیاسی بودند.

Measuring the Effectiveness of the Actions of those who Call for the Good and Forbid the Evil Doings in I. R. I. Police

English Abstract: Background and objectives: The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of the actions of those who call for the good and forbid the evil doings in improving the status of the good and reduce the evil doings in the cultural, economic, social, religious, organizational, and managerial dimensions in different provinces with a comparative approach in I. R. I. Police. Methodology: The mixed method of exploratory design has been used and after making the tool and checking its validity and reliability, the survey method has been employed. The statistical population of the study included all those who call for the good and forbid the evil doings in police organization throughout the country, the direct officials of all those who call for the good and forbid the evil doings in police force throughout the country, and all those who were called for the good and forbade the evil doings throughout the country. The sample size for each group was 1100, which was a total of 3300 people. Sampling was done using stratified random sampling method in proportion to the size of the population of those who call for the good and forbid the evil doings in the provinces. Findings: The results of analyzing the views of the three groups studied (those who call for the good and forbid the evil doings, the direct officials of all those who call for the good and forbid the evil doings, and those who were called for the good and forbade the evil doings) through Friedman analysis of variance showed that the measures taken by all three groups were successful in promoting the prevalence of the good and reducing the evil doings. As in the total score of the dimensions, from the point of view of those who call for the good and forbid the evil doings themselves, the success rate in increasing the good was 70 points; while the success rate in reducing the prevalence of evil doings was 66.3 points out of 100. From the point of view of the direct officials of those who call for the good and forbid the evil doings, the success rate in increasing the good was 69.8 points; while the success rate in reducing the prevalence of evil doings was 63.5 points out of 100. From the point of view of those who were called for the good and forbade the evil doings, the success rate in increasing the good was 68.3 points; while the success rate in reducing the prevalence of evil doings was 61 points out of 100. Results: According to the research findings, both in terms of increasing the prevalence of the good and decreasing the prevalence of the evil doings, those who call for the good and forbid the evil doings themselves have the highest score in terms of the success rate of the actions taken; while those who were called for the good and forbade the evil doings gave less points than the other two groups. Of course, it is worth mentioning that among the good, the most success in increasing the prevalence of the good in political dimension and among the evil doings the most success was in reducing the prevalence of evil doings in the political dimension.