چکیده فارسی: بر طبق تعالیم اسلام، رابطه فردبا جامعه، بر اساس پایبندی به دین و تکلیف الهی استوار است. فرد و جامعه برای تکامل پایدار، نیازمند تعامل با هم هستند هرچند از حیث نظر این دو تاحدودی دارای استقلال می باشند ولی در عمل مشخص کردن مرز استقلال این دو از یکدیگر بسیار دشوار م یباشد. هدف این پژوهش بررسی نقش تقوا در تعاملات اجتماعی م یباشد که شامل مؤلفه های ایجابی و سلبی م یشود. در اسلام مؤلفه های اجتماعی خاصی وجود دارد که از مصادیق تقوا م یباشد و در تقویت اعتماد در جامعه اسلامی سهیم اند که برخی از مه مترین این مؤلف هها عبارت اند از: امانت داری، وفای به عهد، انفاق و ... که این مؤلفه ها روابط بین اعضای جامعه را شکل بخشیده، بنیان آن را قوام بخشیده و اعضای جامعه را به هم پیوند م یدهند و از گسست جامعه جلوگیری م یکنند. مؤلف ههای مذکور مؤلفه های ایجابی شمرده م یشوند. همچنین، در قرآن و تعالیم اسلامی، به مؤلفه های سلبی تقوا نیز اشاره شده است که از جمله آنها م یتوان به رباخواری، رشو هخواری، کم فروشی ... اشاره کرد. مؤلف ههای ایجابی به حفظ و استمرار اعتماد در جامعة اسلامی کمک کرده و مؤلفه های سلبی، اعتماد بین افراد جامعه را خدشه دار م یسازد. لحاظ کردن چنین مؤلفه ها یی در حوزة تعاملات اجتماعی، موجب مودت و رحمت، وحدت و هم بستگی، ارتقاء امنیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و در نهایت باعث رشد و کمال جامعه اسلامی م یشود.
v
English Abstract: v