نویسندگان:
سیمین دخت رضاخانی1 .1استادیار گروه مشاوره، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
چکیده فارسی: فقه اسلامی به دلیل دارا بودن ویژگی انعطاف پذیری، این قابلیت را در اختیار فقها و مجتهدان قرار داده که در مواجهه با مسائلی که درصدر اسلام وجود نداشته و مطرح نبوده، احکام و قوانین مورد نیاز را از منابع فقه به دست آورند. قوانین مربوط به عابر و سواره در فقه اسلامی، بیشتر در خصوص دیات مورد توجه قرار گرفته است. البته در نصوص فقهی، واژه های قائد و سائق به کار رفته و مسئولیت های آن ها بررسی شده است. در این نوشتار، بخشی از مصادیق مسائل راهنمایی و رانندگی در فقه، مسئولیت عابران پیاده در بروز تصادفات، مسئولیت شخص ثالث در بروز حادثه بررسی شده و در نهایت استفتائات از مراجع عظام در خصوص مسائل راهنمایی و رانندگی بیان شده است ؛ اگر چه، وسایل نقلیه موتوری در زمان صدور احادیث اهل بیت (ع)و فتاوی مجتهدان گذشته وجود نداشته، اما مطالبی که در خصوص عابر پیاده و سواره از آن زمان به دست ما رسیده، امروز نیز می تواند مصداق داشته باشد و مبنای قانون گذاری و صدور فتوا قرار گیرد.
2
English Abstract: 2