چکیده فارسی: در عصری زندگی می‌کنیم که جهان بی‌کران ما دهکده جهانی نام گرفته است، چرا که سرعت تکان دهنده پیشرفت تکنولوژی، انتقال اطلاعات را به دورترین نقطه جهان، زودتر از نشر یک خبر یا اطلاعات در یک دهکده کوچک، میسر نموده است. در این رهگذر، فرهنگ به عنوان مهمترین و تاثیرگذارترین مقوله بشری، دستخوش دگرگونیها و آماج حملات متعدد دشمنان فرهنگ ملی کشورها قرار گرفته است . کشورهای توسعه یافته غربی با علم به ضعف کشورهای جهان سوم در حفظ زیربناهای فرهنگی خود، روش جدید استعمار و صدرو یک سویة فرهنگ را که همان ناتوی فرهنگی می باشد، در راستای تاراج منابع اقتصادی و تسلط سیاسی در پیش گرفته اند. از مزیت های ناتوی فرهنگی نسبت به روشهای پیشین استعمار، شیوة تسلط بر کشورهای کمتر توسعه یافته بدون به کارگیری نیروهای نظامی مهاجم و اعمال نفوذ و تاثیر گذاری بر کشور مذکور توسط شهروندان کشور پذیرنده می باشد. غالب کشورهای اسلامی به صورت برنامه ریزی شده، هدف اصلی نفوذ و توسعه ناتوی فرهنگی می‌باشند که کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده و به دلایلی که در این مقاله به آنها اشاره می شود، یکی از اهداف اصلی ناتوی فرهنگی است و. از آنجایی که یکی از مهمترین کانونهای جدید ناتوی فرهنگی، نیروهای نظامی کشور میزبان می‌باشد، لذا لازم است در همین راستا، نیروی انتظامی ج.ا.ایران را به دلیل ارتباط ملموسش با شهروندان در جامعه مورد بررسی قرار دهیم. راهبردهای فرهنگی متعددی ازقبیل: توسعه و تعمیق فعالیتهای آموزشی و شکوفایی مراکز تحقیقات و درونی کردن اخلاق و ... در راستای راهبردهای فرهنگی کلان کشور طرح گردیده اند که همه می توانند مورد استفاده ناجا در جهت جلوگیری از ناتوی فرهنگی قرار گیرند. در جهت مقابله با همین پروژه، متغیرهای مختلف تأثیرگذار به همراه پیشنهادهایی ارائه می گردند و روشی هم که در این خصوص مورد استفاده قرار گرفته، روش تحلیلی می باشد.
6
English Abstract: 6