چکیده فارسی: تربیت نرم، نوعی از تربیت است که تأکید آن، بر انتقال ناهشیار یا نیمههشیارِ مفاهیم به ذهن متربی با هدف ایجاد تغییر نرم و مانا در اوست. این روش تربیتی ـ که مهمترین مزیت آن، مقابله با تهاجم فرهنگی و جنگ نرم است ـ بر دو مبنای بسیار مهم تکیه دارد که عبارتند از: وجود بخش هشیار یا نیمه‌هشیار در ذهن آدمی و تطورپذیری و چندپایانی‌بودن تربیت. جستار پیش رو که از نوع تحقیقات کتابخانهای است، روش تربیتی نرم را باتأکیدبر منابع روایی شیعی با روشی توصیفی ـ تحلیلی بررسی کرده است و نتیجهای که از این بررسی به‌دست آمده چنین است: پیشوایان اسلام در انتقال مفاهیم موردنظر خود به مخاطبان خویش، از هر سه قسمِ "تربیتِ آمرانه"، "تربیت نرم" و روش تلفیقیِ "آمرانه ـ نرم" استفاده میکردند و بهرهگیری از روش نرم در سیره آنان، به حوزه خاصی اختصاص نداشته است، بلکه چه در موضوعات اخلاقی، چه عقائدی و چه احکامی از این شیوه استفاده میکردند؛ گرچه فراوانی استفاده از این روش در گزارههای احکامی بیش از دو گزاره دیگر است. آنان برای تحقق این روش، از هنر و زبان هنری بهره میبردند که روشهای مختلفی چون: تمثیل، انصراف ذهنی، حرکات نمایشی، تصویرسازی، هدیهدادن، عملگرایی، اشکال هندسی و... را در خود جای میدهد.
An Appraisal of the Dimensions of Soft Training in the Islamic Teachings
English Abstract: Mild training refers to a type of training that emphasizes on the unconscious or semi-conscious transference of concepts to the mind of the trainees for creating a soft and constant change in them. This method of education, the most important advantage of which is to counter cultural aggression and soft warfare, relies on two very important foundations including the existence of a conscious or semi-conscious section in human mind and the transformability and multiplicity of education. This library research is intended to review soft educational method with emphasis on Shiite narrative sources through a descriptive-analytical approach. The results indicated that Islamic leaders have practiced three types of training which include: “training by command”, “soft training”, and the combined “command-soft method”. The soft method was not specific to a certain field; rather, it was practiced in ethical issues, subjects relating to faith, and issues relating to religious instructions. However, the frequency of using this method in religious instructions is higher than others. They employed art and artistic language for the satisfaction of the study. This included various techniques such as: allegory, mental denial, dramatic actions, illustration, gift-giving, pragmatism, geometric shapes, etc.