چکیده فارسی: هدف پژوهش حاضر، تحلیل رهیافت‌های تربیتی فمینیسم مدرن و پستمدرن و نقد آن برمبنای تعلیم‌وتربیت اسلامی با استفاده از روش‌های تحلیل تطبیقی و انتقادی است. یافته‌های پژوهش، بیانگر آن است که در فمینیسم مدرن تربیتی بر برابری حقوق زن و مرد، پرداختن به نظریات عام و جهان‌شمول، تأکید بر نقد فرهنگی و مخالفت با دوگانه‌انگاری جنسیتی و در فمینیسم پستمدرن تربیتی بر اصل تفاوت انسان‌ها بهویژه تفاوت‌های میان زنان و مردان، تردید در روایت‌های کلان، تقویت گفتمان و ساختارشکنی، تأکید شده است. فمینیسم مدرن و پستمدرن تربیتی، در‌عین‌اینکه، یک‌سری موانع و مشکلات را از زنان گرفت و حقوقی را به آنان اعطا کرد، ولی موانع و چالش‌هایی را برای بشریت و بهویژه زنان ایجاد کرد که برمبنای آموزه‌های اسلامی می‌توان آنها را مورد نقد و بررسی قرار داد. ازجمله این نقدها می‌توان بر چشم‌پوشی فمینیسم مدرن از تفاوت زن و مرد در راستای تناسب‌محوری؛ نسبیت‌گرایی و بی‌ثباتی اخلاقی در فمینیسم پستمدرن؛ غایت‌های متفاوت در اکتساب علوم در آموزه‌های تربیتی فمینیسم (مدرن و پستمدرن) و اسلام؛ تأکید افراطی فمینیسم پستمدرن بر گفتمان به‌جای عمل و عینیت و تضعیف نهاد خانواده به‌مثابه اصلی‌ترین کانون تربیتی در فمینیسم مدرن، اشاره کرد.
An Analysis of the Educational Approaches of Modern and Postmodern Feminism and Their Criticism on the Basis of Islamic Education
English Abstract: This study is intended to analyze educational approaches of modern and postmodern feminism and their criticism based on Islamic education through comparative and critical analysis methods. Research findings indicate that the equality of women and men, the pursuit of universal and comprehensive views, the emphasis on cultural criticism and resistance against gender dualism are focused in educational modern feminism. Postmodern feminism concentrates on the principle of difference among people, especially those of men and women, doubt in the general narratives, strengthening of discourse and deconstructionism. While removing a number of obstacles and problems from women and granting them some rights, modern and postmodern educational feminism create complications and challenges for humanity and especially for women, which can be criticized on the basis of Islamic teachings. These criticisms relate to issues such as modern feminism’s ignorance of the differences between men and women in line with proportionality orientation, relativism and instability of moral values, different goals for acquiring knowledge in the educational teachings of feminism (both modern and postmodern) and Islam, and extreme assertion of postmodern feminism on discourse rather than practice as well as the objectivity and fading of family as the main educational center in modern feminism.