چکیده فارسی:
هدف پژوهش حاضر شناسایی تفاوت‌ها و تشابهات سیستم پذیرش دکتری دانشگاه‌های برتر و ایران از سه جنبه هدف، ویژگی‌های مطلوب و الزامات ورود است. بدین منظور از روش پژوهش توصیفی-تطبیقی استفاده شد. سه دانشگاه برتر دنیا-هاروارد، استنفورد و کمبریج- بر اساس رتبه‌بندی شانگهایی به همراه سیستم پذیرش دکتری در ایران بررسی شدند. جهت گردآوری داده‌ها از اسناد و مدارک کتابخانه‌ای، اینترنت و درگاه دانشگاه‌های مربوطه و جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از الگوی بردی[1] استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که مهم‌ترین هدف سیستم پذیرش دانشگاه‌های برتر و ایران شناسایی شایسته‌ترین و بااستعدادترین داوطلبان است، هرچند که تعدد اهداف سیستم پذیرش دکتری در ایران بیشتر از سیستم پذیرش دانشگاه‌های برتر است. در رابطه با ویژگی‌های مطلوب، همه سیستم‌های پذیرش از طیفی از مهارت‌ها، شایستگی‌ها و ویژگی‌های شناختی و غیر شناختی جهت غربال کردن داوطلبان استفاده می‌کنند، با این تفاوت که سیستم پذیرش نیمه‌متمرکز دکتری ایران توجه اندکی به ویژگی‌های غیر شناختی دارد. در رابطه با مقیاس‌های پذیرش یا الزامات ورود، سیستم پذیرش دکتری دانشگاه‌های برتر و ایران از معیارهای متعددی جهت ارزیابی ویژگی‌های شناختی و غیرشناختی استفاده می‌کند، اما تفاوت سیستم پذیرش دکتری دانشگاه‌های برتر با سیستم پذیرش نیمه‌متمرکز دکتری در ایران در کیفیت مقیاس‌های پذیرش-روایی، پایایی و مرتبط بودن- است و نه کمیت آن‌ها. در پایان، با توجه به نتایج حاصله پیشنهاد‌های کاربردی جهت بهبود وضعیت سیستم پذیرش دکتری ایران ارائه شده است.
[1]- Beredy’s method or framework
PhD admissions system in Iran and in top 3 universities: A comparative stud
English Abstract: The present paper aims to investigate the differences and similarities of the PhD admissions systems in Iran and the leading universities in terms of objectives, desired qualities as well as entry requirements. In doing so, descriptive-comparative method was applied. Consulting with the Shanghai Ranking, the graduate admissions systems of the top three universities, i.e. Harvard University, Stanford University, and the University of Cambridge along with the Iranian PhD admission system were examined. To gather data, documentations and universities’ websites were examined. In addition, we corresponded with the graduate admission office of each university. Beredy’s method or framework was used to analyze data. Findings show: All graduate admissions systems look for highly qualified applicants. Additionally, the Iranian PhD system pursues other objectives as well. With regard to desired qualities, all graduate admissions systems look for a wide range of academic and non-academic qualities in the applicants. The Iranian PhD admissions system, however, seems to take less account of non-cognitive qualities. With regard to entry requirements, all graduate admissions systems utilize a variety of measurements to screen out applicants, but the entry requirements used in the Iranian PhD admissions system are flawed in terms of reliability, validity and relevance. Finally, some implications are offered.