نویسندگان:
سید ابراهیم آرمن1 .1دانشیار گروه زبان و ادبیات عرب، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی،کرج، ایران
چکیده فارسی:
تحقیق حاضر باهدف بررسی تطبیقی
مبحث وجود از دیدگاه فارابی و هایدگر، و استنتاج دلالت‌های آن در تعلیم و تربیت به
انجام رسیده است. برای رسیدن به هدف فوق، چهار سؤال پژوهشی به این شرح صورت‌بندی شده است: الف)نوآوری‌های فارابی در مبحث وجود
در فلسفه اسلامی چه میباشند؟ ب) نوآوری‌های هایدگر در مبحث وجود، در فلسفه غرب چه
میباشند؟ ج)وجوه اشتراک و افتراق وجود
شناسی از دیدگاه فارابی و هایدگر چه میباشند؟ د)دلالت‌های
تربیتی وجود شناسی از دیدگاه فارابی و هایدگر چه میباشند؟ روش‌های مورداستفاده در
تحقیق حاضر شامل روش توصیفی – تحلیلی (تحلیل تطبیقی)، و استنتاجی میباشد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که
وجه اشتراک اصلی فارابی و هایدگر، در مبحث وجودشناسی بازگشت به «وجود» به‌جای
موجود در فلسفه میباشد. البته برای فارابی، وجود سلسله مراتبی و ارزش‌مدار میباشد.
همچنین تعلیم و تربیت برای هر دو فیلسوف، راه رسیدن به وجود است. البته برای
فارابی، وجود درنهایت، وجود واجب (باری‌تعالی) میباشد درحالی‌که هایدگر به وجود
خود اهمیت می‌دهد.
A comparison of Farabi’s and Heidegger views concerning being and implications for education
English Abstract: This research was an attempt at comparing Farabi’s and Heidegger’s views on being and their implications for education. Based on the research objective, four research questions were formulated as follows: What are Farabi's innovations in the interpretation of Being in Islamic philosophy? What are Heidegger's innovations in the analysis of Being in western philosophy? What are the commonalities of and differences between the views of these thinkers regarding being? What are the implications of the results of this comparison for education? The methodology used was descriptive – analytic (comparative analysis) and deductive. The findings show that the main commonality of Farabi’s and Heidegger’s points of views about Being is return to Being (existence) as against existents. Of course, for Farabi, Being is hierarchical and value – laden. Also education for both Farabi and Heidegger comsists in the realization of Being. Of course, for Farabi, the ultimate Being is God's being, whereas for Heidegger it is the ‘self’ that is considered important.